mag ik het nooit uitschreeuwen dan?

en hier ben ik weer.
tsjah hoe het gaat?
behoorlijk kl*te!
we hebben ongelofelijk veel geld problemen
en mamma is eigenlijk op weg naar een zware depressie
dat komt dus door de geld problemen door de woningruil die niet meer doorgaat alles bij elkaar.
ik probeer er te zijn voor haar,ik probeer het echt .
t lukt alleen niet echt .
mamma is contstant sagerijnig en ze is om de zoveel jaar zwaardepresief en dan uit eindelijk gaat ze weer gekke dingen doen en beland ze in het ziekenhuis en gaat vanuit daar rechtstreeks door naar zonneduin,
om daar te werken eraan.
daar ben ik nu bang voor,ik wil er wel voor haar zijn ,maar als ik me emotioneel opstel voor dr flip ik zelf
plus ik ben een kouwe krent medroge opmerkingen,maardat doe ik alleen om het te verlichte.
ik vindtdat jammer en sneu voor mam ,maar anders houd ik het zelf ook niet vol.
ik zech het tegen me zus ,en die zecht ja daf maar mam heeft ook een moeilijke periode en je moet haar zo veel mogelijk helpen.
maar wat als ik het nouw een keer zat ben om altijd verdriet te hebben .
om altijd alles te vergeven wat ze doet
en om nooit een keer een fijn stabiel leven te heben zonder verdriet.
ik weet dat er altijd wel verdriet is ,maar me moeders ziektes worden erger ze moet goed op haar nieren letten
dat heeft ze niet gezecht tegen mij omdat ze waarschijnlijk bang was dat ik me zorge maakte.
ik kan echt nooit een stabiel leven hebben met me opa en oma gaat het klote ze hebben de steun en hulp nodig van me moeder,en me moeder heeft ook weer hulp nodig.
me zus die woont niet meer thuis dus die kan niet helpen.
dus t komt op mij neer.
ik ben het zo zat om telkens weer als alles even goed gaat ,weer in de put te belanden.
om de zoveel jaar heeft me moeder depressie's ik probeer haar te helpen maar ben gewoon zo boos dar het nooit ophoudt
sinds dat ik leef zijn er problemen met mam.
en ikmoet alles aanzien ik moet alles verwerken.
mag ik dan nooit zeggen ,wat ik ervan vindt ,hoe ik me erover voel.
nee wasnt als ik dat doe is me verdrietig en wordt ze nog depresiever als dat ze al is.
ze gaat nu weer praten maar ik zit gewoon alweerte wachten op wat er komen gaat
hoe moet ik dit volhouden?
waromkrijg ik nooit geen drempel dat ik depressief wordt?
dat staat me zeker later te wachten.
ofmoet ik nu denken van al dit alles wordt je sterker.
nouw dan hoop ik dat dat zo is want ik mag haar wel gaan verorgen als dr ziektes erger worden en ik weet niet of het aankan.
laten we dan maar hopen dat ik sterker wordt