Mag niet meer werken.

'werk je nog?' vroeg de consultant in het ziekenhuis vanmiddag nadat ze naar mijn bloeddruk resultaten had gekeken.

'Ja, maar morgen stop ik'. zei ik terug.

'ik geef je twee keuzes: of je stopt wel nu met werken- dus morgen ga je niet meer naar je werk, of we houden je in het ziekenhuis zodat je morgen gewoon niet naar je werk kunt'

een dreigement, waarvan ze waarschijnlijk weet dat ze die toch niet hoeft uit te voeren, want de keuze is zo snel gemaakt,... maar wel een reality check.... 'dus 1 dagje werken mag echt niet?' vroeg ik nog. 'Nee, je stopt wel nu.' en toen begon ze uit te leggen.

24 uur is mijn bloeddruk gemeten, en over de gehele periode zag het er goed uit.
Maar toen keken ze naar moment opnamen in de dag en zagen ze dat ik onder het gemiddelde zat voor de gehele tijd, behalve toen ik op mijn werk zat. Toen ging ik van onder het gemiddelde voor mijn gewicht en postuur naar meer dan 33% boven het gemiddelde, met constante lezingen van over 140/90.

De consultant kwam binnen met de doctor, die zei: 'de consultant zou eigenlijk niet komen, maar ik heb zo'n extreem geval nog nooit gezien. Dus ik vroeg haar om er ook naar te kijken' (en hierbij moet ik zeggen dat ik me vandaag helemaal niet gestresst voelde, in tegenstelling tot dinsdag- en vandaag was dus al 'extreem', wat als ze me dinsdag gemeten hadden!!)

ik voel me vereert om uniek te zijn, maar vind het ook wel eng, dat je werk zo'n invloed op je gezondheid kan hebben, zonder dat je het doorhebt.

De consultant zei daarnaast dat ze dacht dat ik niet veel verder dan 38 weken zou komen (ik ben nu 36.5 week) waarop ze dat gebaseerd heeft weet ik niet, maar dat kwam ook als een verrassing- ik denk steeds dat de baby vast pas met 42 weken zal komen.

Verder moet ik me twee keer per week door mijn verloskundige laten nakijken (qua bloeddruk) en moet ik over twee weken de consultant weer zien (als ik de baby dan nog niet gehad heb.)

Dus nu ben ik officieel met zwangerschaps verlof.
Mijn collegas hebben morgen een (verassings) feestje voor mij georganiseerd, waar ik zelf niet naar toe kan komen. (mijn baas vertelde daarover toen ik haar vanavond belde).
Ik vind het raar, want al ben ik er al de hele week mee bezig, van: kan ik door blijven werken of net? het komt toch plots. En dan die voorspelling over wanneer de baby kan komen vond ik ook best schokkend.

... wel grappig trouwens toen we uit het ziekenhuis kwamen zagen we Councillor Gary Perry.
Ik werk heel nauw met hem samen en hij ziet mij normaal in pak en met een sterk karakter. Hij keek mij dus ook aan van 'ken ik haar?' voor hij hallo zei, want ik liep er met mijn oude kloffie aan, met een te grote Fleece, mijnn haar niet gewasssen en in een staart en betraande ogen (want het nieuws dat ik niet kon werken morgen was weer genoeg om me te laten huilen- ik ben daar zo'n doos in!) hij zal wel gedacht hebben!!

Maar goed, ik moet relaxen, dus ik ga lekker in bad! (Die John al voor me heeft klaar gemaakt)

Kus Imke