Marathon uitgelopen

Jaja, het is eindelijk zover. De marathon is uitgelopen, 42 kilometers en 4 uur en een kwartier verder, maar het is gelukt. Even een klein wedstrijdverslag.

Stel je voor, bos + nacht regen = ... Juist, modder. 4 rondjes van 10,5 km waarvan een groot deel bedekt was met modder. Dat had ik nog niet verteld, het was een bosmarathon! Met heuvels, klimmetjes en boomwortels, très dangereux!!
Eerst een reis met de trein, 4 gekken die in de trein een reis hebben naar een afgang van 42 km. Het was niet erg rumoerig, iedereen zag in dat de voorbereiding niet optimaal was. Zelf heb ik de laatste 4 weken maar eens elke woensdag 10km hardgelopen, maar daar hield het wel op. De andere drie waren iets beter voorbereid, maar allemaal niet echt echt. Uit de trein, 2km lopen naar de Atletiekvereniging, daar nummertje pakken, omkleden, en klaar gaan staan. De eerste kilometers vonden we warming-up genoeg.

Rondje 1:
Ademnood, pijntjes en geen zin. De snelste stoof weg, door de modder, dit terwijl wij heel voorzichtig om de modder bewogen. Omdat we geen warming-up hadden kreeg ik ademnood en was ik binnen een korte tijd buiten adem en moest ik even een stukje terugvallen. Vanaf kilometer één deed mijn arm pijn, waardoor ik hem steeds moest laten zakken. Na 5 km dacht ik: 2rondjes, halve marathon is mooi genoeg.

Rondje 2:
Beter dan rondje 1, beste rondje eigenlijk. Vanaf de binnenkomst na de eerste ronde ging het eigenlijk top, we waren met ze tweeen de achterste en het ging wel lekker. We liepen op een schema van 4 uur(Die we tot de helft van de derde ronde vasthielden). Alles voor de tweede keer gezien en eigenlijk voelde ik me wel top. Een beetje rekenen van: "Hoe ver nog? Hoe vaak dit stuk nog? 14 km, nou dit nog 2x en dan klaar!"

Rondje 3:
Al wat minder, niet slecht, maar minder. Opspelende knie en hamstring. Nog steeds met ze tweeen, nog steeds een goed tempo doorkomsttijd na 2 rondjes: 1:59:40, erg netjes dus! Na 25 km kreeg ik last van de pees die over me knieschijf loopt(bekende pijn) en van een licht opzwellende hamstring aan dezelfde kant. Het uitte zich in een half slepend rechtervoetje. Ging nog wel lekker, maar bij de doorkomst richting de vierde ronde moest ik mezelf wel even ertoe zetten dat ik hem ditkeer ECHT wilde uitlopen.

Rondje 4:
Afzien, puurste vorm. Vanaf de eerste kilometer gingen we al samen tellen. "Ja, 1km punt, nog 9 te gaan!" Kilometer 2 naar 3 was de langste kilometer ever, door de modder en het bordje kwam maar niet. Toen hij kwam zeiden we allebei: "Jezus, wat een lange kilometer!" Vanaf daar was het gewoon zwaar, bij de 7 km moesten we weer klimmen, denk een stuk of 20 meter omhoog, ongeveer 20 graden. Best stijl dus, en met verzuurde benen en boomwortels is dat best spannend! Bij de laatste 2 km begon me knie echt pijn te doen van het slenteren, begon me hamstring nog stijver te worden en sneed me schoenzool in me voet. Ik was er klaar mee. Bij het 9 km punt vroeger aan me maatje: "Ik heb geen zin meer, kan je versnellen of ga ik zelf?" "Ik kan niet meer." Nog 1 km meegelopen en de laatste 1/2 km een volle sprint ingezet.

Over de finish, volgens mij zag ik een tijd van 4:14:06, maar met het zout in m'n ogen kan dat wat verkeerd gezien zijn. Gestrompeld naar de douche, 2km gestrompeld naar de trein. Net thuis, lange wandel van de trein naar huis, de 4 trappen op ging nog best goed.

Ben benieuwd hoe ik morgen op stage ben, en hoe ik er kom!

Het liedje: "Hardlopen is fijn" wat ik altijd zing op mijn eigen stappenritme veranderde in de laatse ronde naar;