masker op en zo leuk mogelijk doen
Ik zou willen dat ik weg kon uit dit leven, niet perse dood maar desnoods een ongeluk krijgen of zo zodat ik geheugenverlies of zo heb....
Elke morgen word ik weer wakker en denk ik "zucht".
Elke morgen trek ik mezelf weer uit bed.... Met tegenzin voor de dag.....
Ik wil er tegen vechten, iedereen zegt "kom op peet, je kan t, volhouden en schouders eronder", maar die vrouw van t riagg zegt dat ik t moet accepteren, dat ik moet denken "oke ik ben depressief, dat is nu eenmaal zo" maar dat doe je toch niet?
Je wilt toch dit kutgevoel niet accepteren? T is t ergste (wat IK me kan voorstellen) om te hebben, dat ga je toch niet accepteren, het is de natuur om er zo hard mogelijk tegenin te willen gaan...
Echt, ik heb zo'n spijt dat ik zo hard mn best heb gedaan toen mn ouders me maakten, ik ben mn hele leven al van rustig aan, en toen heb ik met mn stomme kop t hardste van allemaal gezwommen.... Sukkel
En nu zit ik er mooi mee, moet mn masker op en zo leuk mogelijk doen... Maar dat kan niet altijd meer, ik kan niet leuk doen als ik t niet ben, ik kan niet spelen dat ik normaal ben als ik er zover doorheen zit, en toch doen he, toch weer masker op en vrolijk doen, want je wil de mensen niet afstoten... Niemand zit te wachten op mijn negatieve gemekker.....
Ik ben echt n kuttekop, ik moet nu eenmaal want ik leef, maar ik wil niet meer, ik wil niet meer me zo voelen, ik wil dat mijn "masker" de echte peter wordt, want soms is t niet moeilijk om dat masker op te zetten, dus t zit ergens wel in me....
Maar waar?
Elke morgen word ik weer wakker en denk ik "zucht".
Elke morgen trek ik mezelf weer uit bed.... Met tegenzin voor de dag.....
Ik wil er tegen vechten, iedereen zegt "kom op peet, je kan t, volhouden en schouders eronder", maar die vrouw van t riagg zegt dat ik t moet accepteren, dat ik moet denken "oke ik ben depressief, dat is nu eenmaal zo" maar dat doe je toch niet?
Je wilt toch dit kutgevoel niet accepteren? T is t ergste (wat IK me kan voorstellen) om te hebben, dat ga je toch niet accepteren, het is de natuur om er zo hard mogelijk tegenin te willen gaan...
Echt, ik heb zo'n spijt dat ik zo hard mn best heb gedaan toen mn ouders me maakten, ik ben mn hele leven al van rustig aan, en toen heb ik met mn stomme kop t hardste van allemaal gezwommen.... Sukkel
En nu zit ik er mooi mee, moet mn masker op en zo leuk mogelijk doen... Maar dat kan niet altijd meer, ik kan niet leuk doen als ik t niet ben, ik kan niet spelen dat ik normaal ben als ik er zover doorheen zit, en toch doen he, toch weer masker op en vrolijk doen, want je wil de mensen niet afstoten... Niemand zit te wachten op mijn negatieve gemekker.....
Ik ben echt n kuttekop, ik moet nu eenmaal want ik leef, maar ik wil niet meer, ik wil niet meer me zo voelen, ik wil dat mijn "masker" de echte peter wordt, want soms is t niet moeilijk om dat masker op te zetten, dus t zit ergens wel in me....
Maar waar?
08 jan 2010
- meld ongepast verhaal
-
maxim (opgeheven op 26-1-2011)
vrijdag 08 januari 2010 09:58
Beste Peet ,
Je vind het zelf al een slecht idee om te accepteren dat je depressief ben, dat je dat zelf al kan bedenken is toch een heel goed teken. het komt ook bij mij vrij uitzichtloos over. Gisteren had je een minder slechte dag, je heb je eerste possitieve bericht geplaatst. het leven is dus voor jou niet 100% klote ! maak voor jezelf dat depressief minder zwaar, accepteer dat je slechte en betere dagen heb, dat maakt het een stuk minder uitzichtloos.
Ik bedoel dus dat je de problemen niet moet gaan ontkennen maar minder zwaar maken en zolang het verantwoordelijk is van de medicijnen afblijven, voor je het weet heb je er een probleem bij... een medicijn verslaving
lees je verhalen eens terug, volgens mij ben je op de goede weg, je wil tenminste niet meer dood ! Het diepte punt heb je dus bereikt en je ben al weer op weg naar boven.
succes man ! -
Mr Happy
vrijdag 08 januari 2010 10:55
de medicijnen mag ik niet van afblijven, als ik er opeens mee stop dan werkt dat juist averechts, daar moet ik van "afkicken"
Verder denk ik wel dat wat jij zegt klopt, ik heb alleen geen goede dagen, maar betere momenten... maar ik heb ook t idee dat de slechte momenten dus nog slechter dan eerst zijn, alsof mn gevoel het goede moment moet compenseren door nog beroerder te zijn...
Dat masker waar ik t steeds over heb is niet moeilijk om op te zetten, t is een soort 2e Peter... dus t zit wel in me, alleen weet ik m niet te behouden. -
Su.zanne
zaterdag 09 januari 2010 18:54
Misschien is accepteren de eerste stap van verwerken en ik ben het eigenlijk wel met haar eens.
Het is denk ik net alsof er iemand dood gaat.
als je niet accepteert dat iemand dood is, kan je het niet verwerken. als je iets niet verwerkt, dan blijf je er mee lopen.
misschien denk ik te simpel, maar voor mij klinkt het logisch
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 feb 2017 Waar ik het aller-aller- aller- trotst op ben ( 1 )
- O 17 apr 2015 Het is niet eens meer egoistisch te noemen ( 1 )
- O 09 okt 2012 brand ( 2 )
- O 06 sep 2012 welk geld dan godverdomme ( 3 )
- O 06 sep 2012 je kan niet meer betalen dan je verdiend ( 4 )
- O 28 aug 2012 t komt wel uit jezelf maar t niet hoe je je voelt ( 2 )
- O 28 aug 2012 Een "weet je nog" ( 1 )
- O 27 jul 2012 fuck iedereen
- O 03 jun 2012 Raar dat ik single ben? ( 1 )
- O 03 jun 2012 ik doe geen moeite meer
- O 09 mei 2012 i'm sexy and i know it ( 2 )
- O 07 apr 2012 wat eigenlijk goed is ( 1 )
- O 03 apr 2012 ik kan zelfs mezelf geeneens gelijk geven ( 1 )
- O 04 feb 2012 negatief en lastig
- O 15 jan 2012 lusteloos gevoelloos