me huis uit!

Me vriendje woont in me huis en hij moet weg.
Ik heb een klein kut kamertje van 15 m2 en daar wonen we nu met zijn tweeen.
Dat werkt toch niet.
Hij is portugees en we spreken engels, en...
Ah maar we praten helemaal niet.
Er is geen communicatie. Ik ben niet goed in praten.
Als ik iets wil zeggen wat me dwars zit, dan doe ik daar een uur over.
Dan eet ik eerst al mijn gedachten en mijn hoofd, op en dan met een bonkend hart, probeer ik het op een subtiele manier te zeggen.

Sjonge jonge, wat ben ik stom, ik kan gewoon niet praten.
Maar hij moet hier wel weg, want dit werkt niet.
Hij is hier altijd, ik ben nooit alleen, en daar ben ik juist zo aan gehecht.
Altijd als ik opweg naar huis ben heb ik een kutgevoel in mijn buik, omdat ik weet dat hij er is... en het weer ongemakkelijk wordt.

Waarom doe ik er niets aan... Waarom gooi ik hem niet gewoon me huis uit. Hij zou maar tot begin dit jaar blijven (eind vorig jaar), maar hij is er godverdomme nog steeds!

Ik kan er gewoon niet meer tegen
Maar ik kan hem toch niet zomaar zeggen:
Zorg dat je dit weekend weg bent.
Dat gaat toch niet?

Ik heb wel tentamens en met deze sfeer gaan leren werkt echt voor geen ene flikker!

muh