me pa...
Me pa
Me pa is opgenomen
Hij heeft MDS en is manisch en ik vind het kut en moeilijk
Ik had net zoveel vertrouwen
Het komt echt onverwachts
Ik ben er echt verdrietig om.
En ook boos, ookal kan je dat natuurlijk niet zijn
Ik ben teleurgesteld en bang
En ik weet niet wat er gaat komen in de komende paar maanden
Hij is er net optijd bij en het gaat op zicg redelijk, maar het is zo spannend
Ik ben een beetje in de war. Me pa is gewoon ziek en dat realiseer ik me soms helemaal niet. Ik vind het echt heel stom, ookal ben ik op dit moment best rustig.
Ik maak me zorgen, zou hij weer gaan drinken, of depressief worden hierna? Want dat gebeurt toch altijd?
En mijn lieve kleine zusjes dan. Ik weet het niet, ik vind het spannend en eng.... en dat heb ik al gezegd. Maar het houd me bezig.
Ik heb er ook over gedroomd, maar al voordat hij opgenomen werd had ik gedroomd dat hij helemaal aan het doorslaan was
Het is zo onvoorspelbaar en ik ben er ecbht een beetje door aangeslagen.
Zou het ook erfelijk zijn? Dat zeggen ze wel... Zou ik het dan ook kunnen krijgen?
samsan, vrouw, 38 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende