hi,
om half 6 ofzow kwam orbert aan sukkelen en belde aan. dus ik met me slaperige kop naar de deur, "ja wie is daar??" ja ik ben het, gaan we wat drinken beneden?? ik"ja best, kvraag t ff aan me pa" tegen me pa: pap robert is er, we gaan even wat drinken oke?? hij (met een grommige toon) ja best.
dus ik en robert ginge wat drinken, geen woord gezecht. natuurlijk wel een paar maar ik irriteerde me vol aan hem. maar ook echt weer aan alles. het was niet zijn schuld, ik zat er gewoon doorheen en me pa had ook een kut humeur.
nadat we wat gedronken hadden gingen we even een stukje lopen, dus ik bel me pa netjes op over wat we gaan doen maar dat we het niet echt weten en hoelaat ik thuis moest zijn. half 10 uiterlijk. opeens zecht robert, kom we gaan naar mijn huis. ik WTF!! moest ik opeens de ouders vanavond meeten in plaats van morgen. maarja, wij daar heen. zijn ouders zijn wel aardig en hij heeft een heel lieve hond. dat beest sprong al tegen me op voor ik de kamer in was. hihi
toen we op de bus terug aan het wachten waren bedacht ik me dat ik me pa niet had gebeld waar ik was, dus ik zenuwachtig opbellen. hij dee wel oké maar ik herkende zijn ik-doe-alsof-ik-het-oke-vind-stemmetje. ik haat dat!
net heb ik een heel lang gesprek gehad met me vader. hij is inderdaad thuis om me fucking in de gaten te houden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! en maar zeggen dat hij "ziek" is, hij was ziek ja. 3 dagen ofzow. maar net is echt alles gezecht, vanuit mijn kant af. ik zei dat ik fucking hard aan mezelf bezig ben, wat echt zo is. en dat ik ook even tijd voor mezelf nodig heb door even alleen thuis te zijn enzo, bijvoorbeeld wanneer hij nog aan het werk was en ik al thuis kwam. ik heb gister avond voor het eerst in een week alleen in de woonkamer gezeten. hij is bang voor wat er is gebeurd, en dat ik het nog een keer doe. maar ik heb het em echt 4 keer uit moeten leggen. ik haat het dat hij niet gewoon tegen me heeft gezecht waarom hij echt thuis is, dat hij bang is en het ook niet weet maar dat hij zo'n kut smoes gebruikt heeft begrijp ik echt niet! ik ben ook heel hard bezig aan onze "relatie" maar het komt ook alleen vanuit mij. heb ik hem ook verteld. alles wat hij zei was: "ik weet het ook evne niet meer" ik probeer ook al een week iets met robert en me vader af te spreken maar eerst was hji te ziek, echt. toen had hij geen zin. en nu was het dat hij neit thuis is om te feesten. elkaar leren kennen noem ik gene feesten maar elkaar leren kennen. maarja net veel gezecht en weinig gehoord. hij heeft me in het gesprek in totaal wel 2 keer aan gekeken, verder staarde die maar naar de tv die wle aanstond zonder geluid. ik weet nog neit wat ik moet denken enzo. ik heb er weinig zin in.
ik merk heel erg dat mensen me steeds meer aan het verstikke zijn. sinds de beruchte zaterdag. ik kan niks meer alleen doen want datn krijg ik het al. me vader wantrouwd me. ik weet dat hij het alleen doen omdat hij om me geeft enzo maar voor mij is het alles behalve prettig. ik haat het. ik wil dat hij me kan vertrouwen en niet thuis hoefd te zijn om me in de gaten te houden.
morgen school, dan naar de therapeute, ik ga haar dit alles ook vertellen. dan komt robert me ophalen. gaan we wat drinken, me medicijnen ophalen. dan naar zijn huis. verjaardag van zijn moeder.
nu ga ik evne een film kijken en daarna even school werk doen en dan slapen
slaap lekkr