Meisje 4 (zijn popje)

De volgende dagen kabbelen voorbij, ik voel me fantastisch, schrijf veel met R. en merk dat ik ook thuis beter in mijn vel zit. Eindelijk mag ik zijn wie ik ben en dat voelt goed.

Wel knaagt het aan me, mijn huwelijk is niet slecht (afgelopen jaar 25 jaar getrouwd) en ik wil mijn partner absoluut niet kwijt. Ik ben bang dat manlief het niet begrijpt, dat het voor hem voelt als vreemdgaan, dat hij bang zal zijn mij kwijt te raken. Ook daar schrijf ik met R. over, zijn rust maakt dat ik er ook wat rustiger in wordt. We hebben het fijn samen!

Ik heb hem verteld dat ik een slechte slaper ben, dat ik elke morgen tussen 4 en 5 wakker ben, hij zet op zondagochtend de wekker op 5 uur, zodat we samen kunnen kletsen. Ik voel me zo bijzonder, dat hij dat voor mij doet.... hij verteld me dat hij in een band zit, hij is zanger en gitarist. Hij mailt me wat van zijn liedjes en ik ben betoverd, de warmte van zijn mailtjes hoor ik terug in zijn stem. Vanaf dat moment luister ik onderweg steeds zijn muziek. Ik geloof dat ik het toen aan mezelf toegaf, ik ben verliefd en gedraag me als een puber.

Op maandag 8 januari vind ik een berichtje van R. "Gefeliciteerd met ons" ik glimlach, inderdaad al een week geluk! Ik beken hem dat ik denk verliefd te zijn, hij reageert "dat had ik al gemerkt popje, je hebt het zwaar te pakken" ik smelt als hij me popje noemt, hij komt uit Friesland en het woord pop staat daar voor kind of liefje....

Aan het eind van de dag beken ik hem dat zijn telefoonnummer in mijn zak brand, dat ik steeds meer drang in mijn lijf voel hem te spreken. De volgende dag ben ik vrij, hij beloofd me te bellen en zegt dat dinsdag voortaan papadag zal zijn.