Meisje 7 (keuzes)

Op 17 januari opnieuw een lang gesprek met manlief. Afgelopen dagen heb ik lopen piekeren, zit niet heel lekker in mijn vel. 16 januari was het weer papadag en met de dag groeit ook het verlangen om R. te ontmoeten, te kijken of het in het echt net zo klikt als via mail en telefoon. Maar zou ik het durven, kiezen voor iets wat ik wil en daarmee anderen kwetsen? Het voelt alsof ik met kiezen voor mezelf een ander kapot maak. Dat is niet wie ik ben, ik maak het liefst alle mensen gelukkig!

Het gesprek dus, we kunnen er inmiddels samen over praten zonder elkaar verwijten te maken. Als ik aangeef de behoefte heb om R. te ontmoeten, om te zien of het in het echt ook klikt en dan wellicht een betere keuze kan maken, stelt manlief out of the blue voor dat ik dat dan maar moet doen. Er is één voorwaarde: geen seks! Ik ben totaal verbluft, die had ik niet zien aankomen! En natuurlijk ben ik dankbaar, ik weet dat hij op dat moment een enorme concessie maakt, voor mij.... Op dat moment hou ik geloof ik meer van hem dan ik ooit heb gedaan.

De volgende morgen stuur ik R. een berichtje met het "nieuws" , deze reageert veel minder enthousiast. Teleurgesteld ga ik aan het werk, het is de dag dat er een flinke storm waait over Nederland en als er rond 12 geen treinen meer rijden besluit ik een vrije middag te nemen en met manlief mee naar huis te rijden. Thuis stuur ik R. een berichtje dat ik veilig ben, geen reactie. Ik val in slaap op de bank en als ik later wakker wordt is er toch een reactie....

Hij heeft visite en kan pas na 17 uur kletsen. Dat schiet verkeerd, ik was al onzeker na vanmorgen, en ik typ terug dat mijn zusje er dan is dus dat ik dan geen tijd heb. 'S nachts lig ik wakker van twijfels en onzekerheid, in de ochtend neem ik een drastisch besluit. Ik stuur R. een lange mail dat ik mijn keuze gemaakt heb, ik verstop het meisje, ik bedank hem voor de fantastische 19 dagen en druk op verzenden. Dan ga ik naar bdsm zaken en verwijder mijn account, met 1 druk op de knop verdwijnen mijn dagboek en andere verhalen, nooit meer terug te halen.

Ik bel mijn man op zijn werk en vertel hem dat ik gekozen heb, hij is blij verrast maar ook bezorgd om mij, beloofd me om 17 uur uit mijn werk te halen. Rond 11 uur ontvang ik een reactie van R. hij sluit af met:

Je lieve woorden ter afscheid doen me werkelijk goed. Ik dank je voor alles, het was een prachtig avontuur, met het meest perfecte meisje dat een daddy zich kan wensen. Ik heb echt heel erg van je genoten. Je hebt een plaatsje in mijn hart veroverd, en daar zal je ook altijd een plekje houden.

Ik heb kortom, geen seconde spijt, en nu slechts mild verdriet. Ik wil niet treuren om iets wat zo mooi was, en waar ik vrede mee kan hebben nu het voorbij is.

En dan zit ik dus achter mijn pc te huilen als een klein kind....