Memories

Brammie.. Wat doe je nou..

Het contact dat eerst nog bestond uit het HEEL af en toe "liken" van elkaars fb status na maanden lang boos op elkaar geweest te zijn.. Is nu al weer uitgebreid naar whatsappen.. en de deal om "snel" maar eens een borrel te doen.. En werkelijk elke post of foto -maakt niet uit wat- die ik op facebook zet gaat ie nu ook zitten liken of erger nog hij reageert er op!!! Ik weet niet wat zijn dealio ineens is maar dat ie op missie is lijkt me duidelijk..

Over dat wat gebeurd is hebben we het niet.. En we Appen niet heel veel.. Ik probeer bewust een beetje afstand te houden.. Uiteindelijk vind ik wel dat ik toen ten onrechte als zondebok ben aangewezen door hem.. Terwijl hij niet eerlijk kon zijn tegen z'n geobserdeerde ex.. Als ik nu terug kijk op de situatie denk ik dat hij gewoon nog helemaal niet over haar heen was.. Ook niet gek misschien.. Ik weet inmiddels hoe lang het kan duren voor je iemand los kunt laten die in je hart zit.. & ik kwam natuurlijk ook net uit die relatie met Paul.. Het was gewoon een kansloze missie..

Maar ook herinner ik me.. De klik die we hadden vanaf dag 1.. Hoewel ik je een beetje een domme macho vond was ik gelijk geintrigeerd door jou.. De spanning.. Onze "gevatte" gesprekjes.. Hoe erg ik om je domme grapjes moest lachen.. De liedjes die je altijd zong.. & die domme grijns op je gezicht als je weer eens naar me stond te kijken.. En hoe verliefd ik op je werd ..dat ik nergens anders aan kon denken.. De opluchting toen ik eindelijk niet meer hoefde te doen alsof ik niks in je zag.. Hoe blij ik was na maanden van denken aan iets wat niet mocht ik eindelijk in je armen lag.. Die eerste zoen.. Die eerste keer *** ... Slapen & wakker worden naast jou en eindelijk weer voelen hoe fijn dat kon zijn.. & dat je vervolgens lachend begon te stuiteren van energie omdat je speciaal voor mij bleef liggen terwijl je er eigenlijk uit wilde.. Je zorgzame kant.. die me toen die eerst avond op bed legde omdat ik door de zenuwen zoveel gedronken had dat ik zwaar beroerd was geworden.. Dat je s ochtends tosti's en koffie voor me maakte en we vervolgens met ons ontbijt comedy series terugkeken & helemaal dubbel lagen.. Dat je m'n blousje dan nog ff streek voordat ik moest gaan werken.. Jou rust & kalmte.. Dat lieve zachte toontje waarop je praat.. En dat ik als enige op jou stoel mocht zitten..

Die herinneringen brengen me nog steeds een glimlach als k er aan terug denk.. & ik ben ook blij dat geen negatieve gevoelens naar elkaar hebben blijkbaar.. Hoewel ik niet helemaal snap wat je missie zo ineens is.. Toen ik vanavond vroeg hoe het met je broer was kreeg ik gelijk de groetjes van hem.. Zo! alsof het de normaalste zaak van de wereld was ?!?!

Het is heel dubbel.. Aan de ene kant.. Vind ik het niet oke hoe je je gedragen hebt.. En snap ik totaal niet wat je van me wilt nu ineens .. Maar aan de andere kant.. Geeft deze nieuwe situatie me wel een fijn gevoel..