Men noemt het voorstellen, ik zeg Chinees is vies.

Ik zal mezelf dan ook maar voorstellen. Ik kan erg goed in bed liggen zonder te kunnen slapen. Dat leerde ik mezelf aan toen ik vier was. Ook zit ik wel eens in een lege kamer, meestal doe ik dan niets.
Vroeger huilde ik veel, maar iemand zei ooit mooi: I never ever cry when I'm feeling down, I've always be scared of the sound. Soms typt mijn toetsenbord niet alle letters, zoals nu. Dan hou ik maar meestal gewoon op met waar ik mee bezig ben en ga ik in bed liggen, zonder te slapen, want de slaap komt voor mij meestal pas laat. Ze is ook meestal triest als ze komt. Ik word maar een enkele keer in een licht bed wakker. Eentje zonder zorgen. Dan valt er licht door de ramen en draai ik mij nog eens lekker om.

Maar vannacht is niet zo'n nacht. Het is te warm om vreemdelingen te verdragen.