Met de een naar bed, wakker naast de ander?!

Het is best druk in de stad maar niet echt gezellig. We zijn de verjaardag aan het vieren van een maatje van me (ooit mijn beste maatje, maar helaas dingen veranderen) Iedereen heeft een beetje een klote week achter de rug en niemand is op zijn haar vrolijkst. Ik twijfel, zal ik naar huis gaan, of ontzettend dronken worden?

”Heb je nog iets van Bas gehoord” vraagt een vriendin. Zucht ook dat nog. “Ja” Ik glimlach naar haar en weet dat ik lieg maar ik heb even geen zin om te zeggen dat ik weer eens dagen niks van hem gehoord heb en vervolgens aan te moeten horen wat ik toch met die jongen moet en dat ik beter verdien. Zo gaat het nu eenmaal wel vaker met Bas, hij laat zomaar dagen niks van zich horen en op het moment dat ik dan denk dat ik er geen zin meer in heb dan belt hij weer. Op die momenten lijk ik plots te vergeten dat hij daarvoor dagen niks heeft laten horen, en zeker als hij verteld hoe druk hij het heeft gehad heb ik het hem al weer vergeven.

Dan nog geen twee minuten later. SMS van Bas. – Waar ben je of beter wat ben je aan het doen – Er verschijnt een gigantische glimlach op mijn gezicht. Gelukkig hij is me nog niet vergeten. Snel wurm ik me tussen de lallende mensen de kroeg uit om Bas even te bellen.
”Hey ik ben in de stad” “Oh jammer ik vroeg me af of je nog zin had om langs te komen” “Leuk! Dan ben ik zo bij je, moet ik nog wat meebrengen? Bier of zo?” Hoe wist ik toch altijd dat zijn bier bijna op was. (misschien omdat dat meestal het geval is) Als ik opgehangen heb zie ik dat het al bijna half twee is. Voordat ik bij Bas kan zijn zal het wel al drie uur zijn. Ach ja al kan ik maar een uurtje bij hem zijn. (zucht)

Ik duik nog even de kroeg in om mijn vrienden gedag te zeggen. “Hé ga je nu al weg?” “Nee nog even bij Bas langs” ‘k weet niet zeker of het me door iedereen in dank afgenomen word. Maar heej jongens jullie zijn hier allemaal met je vriendje of vriendinnetje laat mij dan ook even naar mijn ‘vriendje’ gaan. Ik weet namelijk niet of Bas en ik wel echt iets hebben. Als we samen zijn lijkt het er verdacht veel op. Maar zoals ik al zei, af en toe laat hij zomaar dagen niks van zich horen. Nou ja ik zie het allemaal wel.

Wat ben ik blij als ik later eindelijk in Bas zijn armen lig. We hebben weer een geweldige nacht. Wow wat is het toch fijn met die jongen. Als ik maar niet vergeet morgen ochtend naar het postkantoor te gaan om kaartjes te halen voor het concert van Queen (heb aan mijn moeder beloofd dat ik de kaartjes zou halen) Het is er nog niet eens van gekomen te slapen en mijn wekker gaat al. Na ’n uurtje ben ik terug. Met kaartjes! (het was niet voor niks dat vroege opstaan)

Bas begroet me alsof ik weken ben weg geweest hij is echt super lief voor me. We kroelen, vrijen en kroelen nog wat en gaan dan slapen. Ik slaap bijna als ik Bas hoor zeggen :
“Ik hou van je”
Ik verstijf helemaal en durf niks terug te zeggen het is me te snel en toch ben ik super blij dat van hem te horen. Daarna slaap ik heerlijk.

Ik rek me uit en probeer mijn ogen te openen. Bas is al uit bed (zal wel naar de wc zijn) Dan kijk ik naast het bed, daar ligt een tijdschrift mijn blik blijft op de foto van de jongen die op de bladzijde staat die open ligt. Ik ken hem. Maar waarvan, het is een voetbal tijdschrift maar hij is geen voetballer. JEROEN! Opeens ben ik klaarwakker. En vraag hardop “Wat doet Jeroen hier?” Bas komt net de kamer binnenlopen en vraagt “Wie is Jeroen?” Ik schrik want ik had Bas niet aanhoren komen. “Euh euhm” stamel ik. “een jongen die ik ken” Bas lacht “Je hebt het met hem gedaan hé” Ik kijk Bas zo onschuldig mogelijk uit en sla dan het tijdschrift dicht.

Dat heb ik weer, ik ga naar bed met de ene en word wakker naast de ander! Verwarrend.