met n stanleymes in mn nek en polsen hakken

Ik heb sinds zaterdag vrij aardig mn best gedaan met dat leven op orde krijgen verhaal..

Het lukte niet elke dag, maar ik werk wel dat er iets veranderd is...

Ik ga soms op tijd naar bed en soms ook weer veel te laat.. maar dat geeft niet, tot aan n klein weekje geleden was ik net een straaljager, ik had geen rust, bleef maar gaan en gaan....

Nu neem ik mijn rust wel.... ik heb afgelopen weekend geprobeerd niet te blijven doorgaan, tijd voor mezelf nemen.... Wennen aan mezelf, op mezelf aangewezen zijn.... en t is vrij goed gelukt...

Gisteren weer bij het Riagg geweest, ik heb dit verteld, dat ik keuzes maak nu en een beetje regelmaat en orde in mn leven wil, dat de chaos steeds chaotischer wordt en ik soms van gekkigheid niet eens meer weet wat ik eigenlijk aan t doen was of moet gaan doen.. dus rustig blijven en zo...

Ze keek me aan en ze zei, " Jij bent echt heel erg goed bezig weet je dat? "
En dat wist ik natuurlijk niet zeker, maar ik hoor meer mensen tegenwoordig dat ik weer aan t veranderen ben, dat ik weer menselijker en zo aan t worden ben, dus mn medicijnen zijn toch gaan werken uiteindelijk...

Iedereen is ook blij als ik vertel dat ik al een tijdje over V heen ben, misschien helpt dat de situatie natuurlijk ook wel... Ik heb t hoofdstuk V afgesloten, ik mis dr niet meer, ik hou niet meer van dr, t is gewoon een ex nu.... die in mijn ogen iemand anders bleek te zijn dan ze mij voorhield

Ik kan weer wat makkelijker leuk meedoen, t masker valt de laatste vanzelf op mn neus op t moment dat t nodig is, ik hoef m niet meer zelf te zoeken en op te zetten, niet meer pushen om leuk te zijn...
Mensen lachen weer als ze me zien, mensen vinden t weer leuk om bij me te zijn, ik ben een leuke gozer!

Ik ben nog lang niet waar ik zijn wil, dat echt niet, maar ik heb wel de moed om er naartoe proberen te gaan, en als t niet lukt heb ik t in ieder geval geprobeerd...

Ik wil steeds vaker niet meer dood, niet dat ik wil leven of zo maar ik wil niet meer de hele tijd dood, t is nu meer van was ik maar gewoon nooit geboren, maar dat ben ik wel, en ik leef maar 1 keer en die ene keer wil ik dan zo leuk mogelijk maken, en eerst dacht ik dat ik daarmee bezig was, door continu te feesten en zo,... maar dat is ook niet alles, ook mn rust nemen... een bak koffie zetten, voor t raam gaan staan en dan die koffie drinken, en proeven, de smaak proeven, niet meer vlugvlugvlug...

Ook rust... eigenlijk is rust beter voor me dan snel leven, ik vind t namelijk eigenlijk allebei wel leuk, dus moet ik r een combinatie ervan zien te maken.... wel leuk stappen en feesten en leuk doen, maar ook op de bank zitten en voor je uitstaren, nadenken en ontspannen proberen te zijn...

depressieve gaat nooit meer weg, dat is nooit weggeweest, maar als ik n goede tijd heb, merk ik er niet de hele tijd wat van, nu wel.. maar t voelt weer een beetje anders, de medicijnen doen goed hun werk, maar ik zelf ook.. misschien doen die medicijnen me dat allemaal wel denken, maar dan nog zijn t mijn gedachten, want een pil is geen chip die jou kan besturen....

ik denk echt dat t begin begonnen is, misschien zit ik wel heel erg vooraan in t begin, maar je moet toch een keer beginnen.. en misschien is dit gewoon eigenlijk n fase eventjes en zit ik volgende week wel met n stanleymes in mn nek en polsen te hakken, maar dan heb ik toch de afgelopen dagen gehad, die me niet perfect lieten voelen, maar waarop ik wel even een stukje beter in mn vel heb gezeten...