Met vrienden zijn

Ik had gedacht, wanneer ik een avond gewoon kon chillen met mijn vrienden ik mij aanzienlijk beter zou voelen. Eerder, wanneer ik lang alleen was en ik had een avond met vrienden was ik daarna weer helemaal opgeladen maar nu is het anders.
Vrijdag en gisteravond was ik bij vrienden. Vrijdag gingen we naar een vriend die relatief ver weg van ons allemaal woont. Ik ben de enige met een auto dus ik was chauffeuse en bob die avond. Het was gezellig en met het afzetten van de eerste 2 op de terugweg raakte ik nog in een lang en diep gesprek met de ander. We hadden wel 2 uur lang gepraat. Gepraat over dingen die niet gezegd konden worden.
Gisteravond, voelde ik mij helemaal niet verlicht van mijn ongemak. Tuurlijk, het was heel gezellig zo kon ik ook meelachen een meepraten. Hoe later het werd, hoe vermoeider ik werd. De rest had een drankje op, ik was met de auto. Sober moe zijn betekent gewoon echt moe zijn, dus ik kakte gewoon in.
Het viel mij op, dat ik me in aanwezigheid van de leukste mensen op aarde mij toch precies kon voelen zoals wanneer ik alleen zou zijn.

Triggerboy was afwezig en toch, omdat hij wel eens aanwezig is geweest bij deze zelfde mensen voelde ik een lading. Ik voel mij duidelijk zelfs bij mijn vrienden die normaal mijn neutralisatie elixer voorstelden, niet op mijn gemak.

Het was een bijeenkomst, over onze vakantie van de zomer. Een groot onderwerp was auto's. We hebben nu 2 5-persoonsauto's en een 4-persoons en een 2-persoons cabrio. Applausje voor onszelf want we hadden het gewoon voor elkaar.
Je kan niet met 15 man in dezelfde auto, dus groepjesvorming moet wel gebeuren. Er ontstond, zogezegd, een 'snelle auto'; mensen die gewoon van Nederland tot Italië 160 willen rijden. Zo ontstond er ook een auto met mensen die alleen maar Metal willen luisteren, mij niet gezien. Het spul dat overblijft zal in de Volvo zitten. Neutralere mensen, die zich aan snelheidslimieten houden, die gewoon radio muziek luisteren, die het allemaal niet zo veel boeit. Daar zal ik eindigen.

Hoewel ik ook graag op het gaspedaal druk, ik vertrouw een ander, zeker in een auto met druk pratende mensen, mijn leven niet toe. Triggerboy komt ook in die auto. Van hem ben ik dus af. Het is beter dat ik niet 16 uur lang naast hem hoef te zitten want dan zou er sowieso iemand vermoord zijn tegen de tijd dat we in Italië zijn en aangezien hij sterker is...
Metal is het dus niet voor mij. Zeker zo lang niet, zo hard, zo veel mensen op zo'n kleine ruimte.
De Volvo. Grote auto, relatief meer luxe, meer ruimte, rustige mensen. Mensen die begrijpen dat 1300 km een heel end is en dat dat verantwoordelijkheid en veiligheid vereist. De bestuurder moet zich concentreren op de weg en moet je dus met rust laten. Niet iemand 12 uur achter elkaar laten rijden. Het is gewoon gevaarlijk en je speelt met andermans levens. Mijn mening dan.

10 Februari is het leukste feest van het jaar. Afgelopen jaren, een scoutinggebouw. Dit jaar, in een groot vakantiehuis aan het water. We gaan nachtzwemmen, ons helemaal kapot zuipen, het wordt een mooi feest. Triggerboy is er ook, minder leuk.

Het gesprek wat ik dus had, ging onder andere over de reden dat ik steeds in conflict raak met Triggerboy. Het is heel simpel, en voor mij heel complex omdat het heel serieus is. Hij luistert niet naar me, maakt aannames over hoe ik me voel en wat ik nodig heb, en hoe vaak ik ook zeg dat het anders is, hij handelt naar wat hij denkt dat de waarheid is. Verduidelijking: hij denkt dat ik hem nog steeds leuk vind. Voor mij is het simpel en complex tegelijk. Gevoelens voor iemand krijgen gaat bij mij heel snel. Ze echter verliezen, kan gebeuren met een paar woorden. De toestand waarin iemand meer voor mij betekent, is heel instabiel. Van alles avonden dat ik hem heb gezien heeft hij nog nooit 1 hele avond alleen maar voor positiviteit gezorgd. Hij heeft alles wel kapot gemaakt. Het enige wat nu echt actief is, is haat. Haat, omdat hij niet wil horen dat ik niets meer voor hem voel en de enige reden dat ik hem op blijf zoeken vanwege rechtvaardigheid is. Ik zoek waar ik recht op heb. Hij behandelt mij onterecht en reageert neerbuigend. Het is gewoon moeilijk en van hem af komen is het beste wat ik kan doen. nu hoef ik daar niet veel voor te doen. Weinig mensen binnen de groep vinden hem aardig en hij reageert ook niet best op mensen die hem niet mogen. Katten in het nauw en zoiets? De weinige mensen die weten wat er tussen hem en mij speelt, zijn of neutraal omdat ze het te moeilijk vinden, of kiezen mijn kant. Nu heb ik geen achterban nodig, ik kan prima voor mezelf staan.