Mijn 2014? Ehm...
Mijn 2014 was in een woord: Vreselijk.
Kort samengevat:
Nieuwe school (2e klas VWO toen)
Ik kreeg een vriendje, kreeg mijn eerste échte zoen, toen het uit was kwam hij 3 à 4 weken later uit de kast (voor vrienden)
Hij voelde zich depressief, at niets meer en wij (als vrienden) probeerden hem te helpen. A lot of drama.
Het was gelukt, iedereen happy.
Een paar maanden later werd ik depressief, ik voelde me vreselijk door verantwoordelijkheidsgevoelens. Eerst moest ik voor mijn zusjes zorgen, om een jaar later te horen dat ik me niet zo als een moeder moet gedragen. Ik ben psychisch mishandeld, ik ben als "pion" van een psychisch gestoorde vrouw neergezet. Mijn zusjes zijn beiden lichamelijk mishandeld. (Niet extreem erg, maar de lichte vorm ervan)
Ik begon met mezelf te krassen. Dat ik niet was weggelopen bij de ruzie's waar ik nu nog last van heb. Dat ik mijn zusjes niet heb gered. Ik was toendertijd 12 jaar.
Ik begon, na veel gesprekken met een leerlingbegeleider en het tegen mijn ouders verteld te hebben, met schrijven. Mijn uitweg. Toch nog iets goeds.
Ik heb mijn hele verhaal onder een pseudoniem kunnen schrijven op het internet, ik heb er erg veel aan gehad en schrijf nu nog steeds erg veel.
In 2014 heb ik mijn beste vriendin leren kennen. Ik ben daarvoor erg dankbaar.
Er waren dus niet alleen verschrikkelijke dingen, natuurlijk waren er lichtpuntjes.
Maar aan dit jaar heb ik de nodige littekens overgehouden.
Ze hebben me sterker gemaakt. Er had een andere manier voor kunnen zijn, maar helaas was dit mijn manier.
Dit, was mijn 2014, maar dan in het kort en met een hoop drama, ellende, en gevoelens bespaard.
Kort samengevat:
Nieuwe school (2e klas VWO toen)
Ik kreeg een vriendje, kreeg mijn eerste échte zoen, toen het uit was kwam hij 3 à 4 weken later uit de kast (voor vrienden)
Hij voelde zich depressief, at niets meer en wij (als vrienden) probeerden hem te helpen. A lot of drama.
Het was gelukt, iedereen happy.
Een paar maanden later werd ik depressief, ik voelde me vreselijk door verantwoordelijkheidsgevoelens. Eerst moest ik voor mijn zusjes zorgen, om een jaar later te horen dat ik me niet zo als een moeder moet gedragen. Ik ben psychisch mishandeld, ik ben als "pion" van een psychisch gestoorde vrouw neergezet. Mijn zusjes zijn beiden lichamelijk mishandeld. (Niet extreem erg, maar de lichte vorm ervan)
Ik begon met mezelf te krassen. Dat ik niet was weggelopen bij de ruzie's waar ik nu nog last van heb. Dat ik mijn zusjes niet heb gered. Ik was toendertijd 12 jaar.
Ik begon, na veel gesprekken met een leerlingbegeleider en het tegen mijn ouders verteld te hebben, met schrijven. Mijn uitweg. Toch nog iets goeds.
Ik heb mijn hele verhaal onder een pseudoniem kunnen schrijven op het internet, ik heb er erg veel aan gehad en schrijf nu nog steeds erg veel.
In 2014 heb ik mijn beste vriendin leren kennen. Ik ben daarvoor erg dankbaar.
Er waren dus niet alleen verschrikkelijke dingen, natuurlijk waren er lichtpuntjes.
Maar aan dit jaar heb ik de nodige littekens overgehouden.
Ze hebben me sterker gemaakt. Er had een andere manier voor kunnen zijn, maar helaas was dit mijn manier.
Dit, was mijn 2014, maar dan in het kort en met een hoop drama, ellende, en gevoelens bespaard.
01 jan 2015
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 nov 2017 voelen ( 1 )
- O 21 mrt 2016 hevige terugval
- O 31 jan 2016 De moed bij elkaar schrapen ( 6 )
- O 07 okt 2015 Heb jij dat ook wel eens? ( 3 )
- O 09 sep 2015 verdomme
- O 18 aug 2015 Eventjes alles op een rijtje
- O 02 jul 2015 Mijn eerste doel
- O 24 mei 2015 Mijn verschrikkelijke avond.
- O 13 mei 2015 Dikke, volle kop
- O 15 apr 2015 Oeps. Dat was nou net niet de bedoeling.
- O 05 apr 2015 Vrolijk Pasen *ahum*
- O 26 mrt 2015 F*ck off met je #cut4... ( 6 )
- O 23 mrt 2015 Vrolijke plaatjes <3
- O 23 mrt 2015 Geen tumor! ( 2 )
- O 21 mrt 2015 Mijn zusje ( 1 )