Mijn beste vriendin...

Ik ben zó blij dat ik gewoon een goede beste vriendin heb.
Eentje die er altijd voor je klaar staat, waarmee je kan lachen
& huilen. Zo eentje waarmee je een uur stil kunt zijn, maar toch
hele verhalen aan elkaar kunt vertellen.

Ik leerde haar echt kennen zo'n 2 jaar geleden in de eerste klas..
We hadden allebei faalangst, dus zaten ook op faalangsttraining,
wat door de school werd gegeven. Zij had toen een andere 'beste
vriendin', die liever niet wou dat ze met me omging, omdat ik te
'arrogant' voor haar was. Ik scharrelde een beetje bij iedereen rond,
had niet echt een vaste vriendin. Toen Anouk eindelijk de knoop
kon doorhakken, en bij N. weg was zag ik haar eindelijk een beetje
uitbloeien. Ze werd minder verlegen, en durfde voor zichzelf op te komen.

Nu kunnen we echt niet meer zonder elkaar. Iedereen kent ons als
'de beste vriendinnen', en we hebben zelfs een bijnaam die iedereen
kent: Herrie en Harrie. Hoe we derbij komen is een lang verhaal. In
het kort dus: zij is Harrie en ik ben Herrie. Als een van ons tweeën niet
op school is, krijgen we meteen reacties van: is Anouk ziek, of is Sjuul ziek?
Iedereen is er dus al zó aan gewend, dat wij altijd met zn 2en zijn, dat
het gewoon raar eruit ziet als we alleen zijn.

- With Love, Giulia verliefd -
10 dec 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Giuliaa
Giuliaa, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende