Mijn beste vriendin verloren
3 jaar geleden had ik haar voor het eerst ontmoet. 2 Woorden mee uitgewisseld. ongeveer 2 jaar geleden kregen we ineens veel meer contact.
we zijn heel snel goede vrienden geworden en deden al gauw heel veel samen. Sinds ik studeer is het anders. Ik heb gewoon een druk leven maar zij kon dat niet accepteren.
nu hadden we een tijd geleden een hele heftige ruzie. Ik mag op haar paard rijden. Toen allemaal drama zij 2 weken lang niet tegen mij praten dus ik dacht oke het is over (er gebeurde wel nog wat kleine dingen tussendoor maar wil het ook niet weer opratelen ik probeer het achter me te laten). Dus ik pakte mijn spullen gaf haar spullen terug. Er barste een bom omdat ik haar zo snel aan de kant zette en na 2 weken nog altijd geen sorry had gezegd. Toen was ik haar dus echt kwijt, dus ik hele spijtbetuiging en toen konden we weer verder.
Maar,
ik was wel echt gekwetst en was vertrouwen kwijt. Achteraf ook nooit echt terug gekregen.
Nu gaat het opnieuw mis. Maar ik vind het nu niet zo erg. Zoveel ellende is over me heen gekomen. Ik heb ruim 2 uur met 2 mensen beide een gesprek gehad er over waardoor ik er nu niet meer veel over te zeggen heb.
Onlangs ben ik mezelf weer aan het terug vinden met behulp van psychotherapie. Ik heb wel eerder stappen gemaakt. Maar nu ik in korte tijd 2 mensen ben verloren die op een hele andere manier belangrijk waren in mijn leven. Het verlies van deze mensen zal misschien nog wel voor grotere stappen richting mezelf zorgen dan alle andere bergen die ik beklommen heb.
Voor nu, ben ik wel een beetje opgelucht. De huilbuien komen nog langs waaien, dat zal ook nog wel gebeuren. Maar dat is ok, ik heb niet het gevoel dat ik iets heel belangrijks ben verloren. Dus misschien ben ik wel voor het eerst in mijn leven zo dicht bij mezelf dat ik door de muur van emotie heen kan en kan zien dat het beter zo is.
Afgelopen 2 weken was nogal turbulent, maar ik ben vaker trots op mezelf geweest dan ik zeker in 3 jaar ben geweest.
het is nogal een vaag verhaal dat zie ik, ik weet ook waarom. Zoveel gebeurd zoveel emotie. En nu even zo'n leeg gevoel van binnen.
Ik ben er klaar voor om stappen te gaan zetten richting mezelf, ik kan dit
we zijn heel snel goede vrienden geworden en deden al gauw heel veel samen. Sinds ik studeer is het anders. Ik heb gewoon een druk leven maar zij kon dat niet accepteren.
nu hadden we een tijd geleden een hele heftige ruzie. Ik mag op haar paard rijden. Toen allemaal drama zij 2 weken lang niet tegen mij praten dus ik dacht oke het is over (er gebeurde wel nog wat kleine dingen tussendoor maar wil het ook niet weer opratelen ik probeer het achter me te laten). Dus ik pakte mijn spullen gaf haar spullen terug. Er barste een bom omdat ik haar zo snel aan de kant zette en na 2 weken nog altijd geen sorry had gezegd. Toen was ik haar dus echt kwijt, dus ik hele spijtbetuiging en toen konden we weer verder.
Maar,
ik was wel echt gekwetst en was vertrouwen kwijt. Achteraf ook nooit echt terug gekregen.
Nu gaat het opnieuw mis. Maar ik vind het nu niet zo erg. Zoveel ellende is over me heen gekomen. Ik heb ruim 2 uur met 2 mensen beide een gesprek gehad er over waardoor ik er nu niet meer veel over te zeggen heb.
Onlangs ben ik mezelf weer aan het terug vinden met behulp van psychotherapie. Ik heb wel eerder stappen gemaakt. Maar nu ik in korte tijd 2 mensen ben verloren die op een hele andere manier belangrijk waren in mijn leven. Het verlies van deze mensen zal misschien nog wel voor grotere stappen richting mezelf zorgen dan alle andere bergen die ik beklommen heb.
Voor nu, ben ik wel een beetje opgelucht. De huilbuien komen nog langs waaien, dat zal ook nog wel gebeuren. Maar dat is ok, ik heb niet het gevoel dat ik iets heel belangrijks ben verloren. Dus misschien ben ik wel voor het eerst in mijn leven zo dicht bij mezelf dat ik door de muur van emotie heen kan en kan zien dat het beter zo is.
Afgelopen 2 weken was nogal turbulent, maar ik ben vaker trots op mezelf geweest dan ik zeker in 3 jaar ben geweest.
het is nogal een vaag verhaal dat zie ik, ik weet ook waarom. Zoveel gebeurd zoveel emotie. En nu even zo'n leeg gevoel van binnen.
Ik ben er klaar voor om stappen te gaan zetten richting mezelf, ik kan dit
18 nov 2017
- meld ongepast verhaal
-
JustKaty
zondag 19 november 2017 05:19
Goed dat je probeert positief te blijven. In je leven zal je (jammer genoeg) nog heel veel mensen verliezen voor wat voor reden dan ook. Het is enorm naar maar je zal ongetwijfeld nieuwe mensen leren kennen
-
Unknownperson
woensdag 22 november 2017 19:11
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 okt 2018 Ben ik niet genoeg voor je?
- O 08 okt 2018 Het gaat nu snel
- O 02 okt 2018 Zo klaar
- O 01 okt 2018 Panic motion
- O 22 sep 2018 Vervolg
- O 21 sep 2018 Kill to die, of blijf leven
- O 17 sep 2018 Wat zijn we
- O 11 sep 2018 Adem je nog? ( 1 )
- O 07 sep 2018 Doorstroom ( 1 )
- O 28 aug 2018 -----
- O 25 aug 2018 Laat mij gelukkig zijn
- O 19 aug 2018 We hebben gepraat ( 1 )
- O 13 aug 2018 Ik ben een wrak ( 1 )
- O 12 aug 2018 Het is over ( 1 )
- O 11 aug 2018 Relatiecrisis ( 1 )