mijn blik staard oeverloos
zonder begin of eind.
De ogen zijn dof en glansloos,
zodat de geest wegkwijnt.
Snakkend naar lucht,
van uitputting verstijft.
Niet één kleine zucht,
die mij verder drijft.
Het loodzware juk moet ik zelf dragen,
ik durft het aan niemand vragen.
De wangen bleek en aderloos,
het gezicht als steen zo broos,
uitgehouwen zonder gevoel,
als ijs zo koel.
De ogen zijn dof en glansloos,
zodat de geest wegkwijnt.
Snakkend naar lucht,
van uitputting verstijft.
Niet één kleine zucht,
die mij verder drijft.
Het loodzware juk moet ik zelf dragen,
ik durft het aan niemand vragen.
De wangen bleek en aderloos,
het gezicht als steen zo broos,
uitgehouwen zonder gevoel,
als ijs zo koel.
11 okt 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 mrt 2024 Afscheid ( 3 )
- O 11 aug 2020 You’re special to me
- O 01 feb 2019 Lost
- O 11 dec 2018 Win or Lose
- O 19 sep 2018 how to tell...? ( 1 )
- O 20 aug 2018 Because the night
- O 17 aug 2018 15 jaar alweer
- O 28 jul 2018 Today ( 1 )
- O 24 jul 2018 Inner strength ( 1 )
- O 20 jul 2018 missen ( 1 )
- O 20 jul 2018 Long story short ;) :P
- O 06 jan 2015 realy don't ( 1 )
- O 10 mei 2013 godver
- O 19 mrt 2013 hmm zucht ( 3 )
- O 28 feb 2013 jij !!!! ( 2 )