mijn drijfveer voor te leven....

Ligt t nou aan mij of draait de wereld gewoon nog steeds door?

Ben ik de enige die t idee heeft dat het leven niks aan is?
Ben ik de enige die t idee heeft dat zn hele wereld ingestort is?

Alles en iedereen gaat gewoon door, wat irritant zeg....

waar is mijn leven gebleven dan?
ik kan niet door... ik sta stil, en heb zelfs t gevoel dat ik achteruit gezet ben......

ik schijn sterker te worden hierdoor! ECHT? sterker?
ik heb juist t idee van juist het tegenovergestelde....

Hoe heeft t toch zover kunnen komen?
Dat ik opeens hier alleen zit.... dat V niet meer wilde....

Iedereen zegt dat t niet aan mij ligt, maar ook al ligt t niet aan mij... ik zit er mooi wel mee nu...
als t niet aan mij ligt, dan zou ze toch niet bij mij weggaan, maar MET mij willen weggaan of ben ik nou gek?

wat ik al 400 keer gezegd heb, als t dan zo moet zijn,.... LAAT T ME DAN NIET ERG VINDEN

Iedereen zegt dat ik n leuke vent ben en dat er voor mij echt zat andere meiden rondlopen...
Maar de vorige zit er nog in, en die mis ik nog heel erg,.... vluchten naar een ander is een slecht plan....

Denk ik.... maar wat als ik nu iemand tegenkom en t bevalt me, en ik vind r leuk en ik heb r n klik mee... zou ik t dan moeten laten?
Ik zou t doen denk ik, misschien met dubbele gevoelens, maar waarom niet? als ik weer mn lekkere gevoel op die manier kan terugkrijgen en ik weet zeker dat ik niet naar haar vlucht om me beter te voelen, ..... zou ik t doen...

Ik zit op msn met iemand en die zegt, "als .... nu bij me weggaat, dan zou ik t niet meer zo erg vinden als vroeger... ikzelf ga voor alles..."
en t stomme is, zo wil ik ook denken, maar dat kan ik niet, ik haal mijn kracht uit dat er iemand bij me hoort... en nu hoort er niemand bij me en ben ik dus hulpeloos als t ware....

En ik weet dat dat heel erg raar klinkt, en dat dat echt geen juiste instelling is maar zo zit ik in elkaar...

en V was helemaal geschikt voor die "taak" die gaf me t gevoel wat ik altijd wilde, en ik dacht dat ik haar dat gevoel ook teruggaf... ze heeft nooit gezegd van niet.... we hielden van elkaar en dat was onze kracht, en mijn drijfveer voor te leven....

Die ene meid was alles wat ik nodig had, en zij zei dat dat andersom ook zo was.....
Wanneer is dat veranderd en waarom heeft ze t niet verteld..... we hadden t echt gered als ze dat gedaan had
dan was ik nu nog die leuke en gezellige Peter....

Ik mis mezelf ook gewoon ondertussen,.... ik wil weer zingend opstaan, ik wil weer lallend aan t werk zijn... ik wil weer lekker op de bank hangen.. ik wil weer Peter zijn.....

en V heeft m meegenomen toen ze wegging, en hij komt pas terug als zij of iemand anders m weer mee terugbrengt... tot die tijd ben ik mezelf gewoon kwijt...

ik ben mezelf kwijt en heb geen idee waar ik moet zoeken..... had ik er maar zo'n sleutelhanger aangehangen... dat als je fluit dat ie dan gaat piepen.....

dan liep ik fluitend over straat, nou dan was ik eigenlijk al klaar geweest he!?!

Oh wist ik maar waar ik mn geluk kon vinden...... iedereen zegt dat ik die in mezelf moet zoeken maar jezus jongens... wat zei ik nou steeds? ik wil wel maar ik kan niet.... mn depressieve gevoelens zijn te sterk om me eroverheen te zetten, zelfs als ik al mn krachten bij mekaar probeer te bundelen, stellen ze niks voor vergeleken met mn "bleeeegghhhh-gevoel"

ZO FRUSTREREND!!!! echt om gek van te worden....

als ik wil, moet dat toch genoeg zijn?
ik wil dus ik moet t kunnen, meer dan wilskracht is niet nodig volgens mij, maar waarom is mijn wilskracht dan niet sterk genoeg.. want ik wil echt, ECHT ECHT ECHT EEEECCCCHHHHTTTTT

wil ik niet genoeg? wel, ik wil wel genoeg, ik wil heel erg, want ik wil me lekker voelen.... gek toch alllemaal of niet?
ik snap mezelf soms niet meer zelfs....

ik wil, maar doe t niet... dat klopt toch niet bij elkaar?
Als je iets wil, dan moet je t doen denk ik altijd.... maar dat denk ik op de momenten dat ik me sterk voel.... en dat voel ik me nu al 2 en halve week niet.... en ik wordt t zat

wordt t echt spuugzat... en dan zegt iedereen, t komt wel goed, je moet alleen jezelf de tijd gunnen,........ maar dat doe ik dus niet... ik ben t nu zat, dus ik wil nu ervanaf...

Geen geduld, geen tijd gunnen, doorgaan, zonde van mn tijd dit, straks ga ik dood en heb ik n kutleven gehad... nou lekker zonde van leven dan...

Maar ja, dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan........ dat gevoel he... uit mn vorige verhaal, dat gevoel is veel te sterk, dat heeft complete controle over Peter... sterker dan hem...

Peter is een mens van vlees en bloed en gevoel niet..... hoe kan gevoel dan zo sterk zijn?
omdat het t lichaam bestuurd.... en invloed op je hele gestel heeft...

tja mensen t is allemaal niet niks hoor, leven... getverdemme, waren we dr maar nooit aan begonnen he...