mijn eerste keer

hallo allemaal!

dit is dus mijn eerste keer hier op de site en ik ben wel een beetje nerveus.. Maar ja, dat is volgens mij iedereen wel eens als ie voor de eerste keer iets doet! Toch? Ik in ieder geval wel.
Vroeger schreef ik wel in mijn dagboeken (maar heus niet trouw elke dag), maar aangezien voor mij de computer en internet een deel van mijn dagelijks leventje is geworden, vond ik het tijd worden dat ik ook op het gebied van dagboekschrijven nodig eens moest moderniseren! dus Daisy gaat vanaf nu online haar dagelijks beslommeringen vertellen.
terwijl ik dit aan het typen ben, ben ik me dus ook nog heel hard aan het bedenken waar ik ga beginnen... misschien maar even bij het afgelopen weekend.

eerst even een korte inleiding:

ik ben dus Daisy, 23 jaar, studeer in Nijmegen (zit hier ook op kamers), mijn ouders wonen in het zonnige zuiden (Limburg) en ik ben vrijgezel...
Ben twee maanden geleden gedumpt door Ro, en heb me in de tussentijd vooral bezig gehouden met het opvullen van mijn tijd zodat ik niet aan hem hoefde te denken. Met mijn ex is er vlak nadat het uit was nog een vervelende situatie gebeurt (nee, we zijn niet in een dronken bui met elkaar naar bed gegaan ) daar ga ik het nu nog niet over hebben.
ik ben de laatste tijd dus heel erg veel op stap geweest met vrienden en vriendinnen en kom tot de conclusie dat ik toch nog bestwel veel aandacht krijg van jongens...

zo ook dus van een barman (= D) van een cafe in Weert waar ik dus wel veel kom. alleen is er een probleempje: hij heeft al geruime tijd een relatie en zijn lieftallige vriendinnetje zit elk weekend voor zijn neus aan de bar met een chagerijnig gezicht sigaretten te roken!
sinds een paar weken is hij dus onwijs met mij aan het flirten als zijn vriendin niet kijkt / naar de wc is / naar huis is... heeft mij zijn telefoon nummer gegeven enzo..
Beetje bij beetje begon ik het dus steeds leuker te vinden om naar die kroeg te gaan in het weekend (en wat maakte het uit dat ik daarvoor veel te ver moest rijden enzo, niks toch?) ik kreeg aandacht van hem en het hielp me toch behoorlijk veel om over Ro heen te komen, geen probleem dus! Bovendien hield ik mezelf voor dat ik helemaal niet in hem geinteresseerd was en alleen genoot van de aandacht! nee ik kon niet verliefd aan het worden zijn, want ik mis Ro nog steeds ontzettend ondanks de klote streken die hij me geleverd heeft!
ik ben inmiddels ook al een paar weken aan het MSN-en met die barman en we 'flirten' toch wel behoorlijk met elkaar, bovendien wilde hij graag met me gaan muurklimmen..etc...


tot afgelopen weekend dus...

ik had een superleuk weekend in het vooruitzicht:
- vrijdag: naar de Night of the Proms in antwerpen met Cindy = een vriendinnetje(alhoewel ik hier normaal gezien met Ro naar toe zou zijn gegaan)
Na afloop zouden we nog even naar die bewuste kroeg gaan in Weert, want ik had een bijzonder leuke chatsessie met hem (barman D) gehad over het wel of niet samen douchen
Dus ik had wel zin om na de NOTP nog even te gaan stappen daar

- zaterdag: stappen met een vriendinnetje (Danielle) die al een paar jaar is opgenomen in een psychiatrische kliniek in Belgie

- zondag: mijn beste vriendin (Chantal) komt terug van vakantie dus naar de kroeg en bijkletsen!

dus ik had wel zin in het weekend...

vrijdag zou ik Cindy ophalen op haar werk en zouden we doorrijden naar Antwerpen voor een avondje Night of the Proms.. optredens van Pointer Sisters / Simple Minds / Michael McDonald / .... een geweldige avond! maar daarna op naar het cafe in Weert waar D. werkt.. ik had voor het eerst sinds een paar weken echt een gevoel van ...jaaaaa I feel good ! dus ik dacht:'niks kan er meer fout gaan vanavond' en als D. echt met mij onder de douche wil (hierover hadden we dus gechat, weliswaar voor de grap, maar in elk grapje zit een kern van waarheid!)
dan doe ik dat dus gewoon, ik heb per slot van rekening niks te verliezen1

helaas liep ging mijn 'I feel good' gevoel snel over toen ik D. over de bar zag knuffelen en kussen met zijn vriendinnetje... ik had niet gedacht dat het me zo veel zou doen... misschien ben ik dus toch stiekem verliefd op hem!?! Niet makkelijk dus... mijn avondje een beetje naar de kl*te!

zaterdag opgestaan met een beetje een vervelend gevoel in mijn maag, ten eerste omdat ik dus achter ben gekomen dat ik toch wel verliefd ben op die barman en ten tweede omdat ik wist dat het toch niks kon worden, hij was immers errruggg gelukkig met haar! KUT
na een tijdje wikken en wegen had ik besloten om hem op te bellen en even met hem te praten.... hiervoor heb ik dus al mijn moed voor bij mekaar moeten zoeken (en die was niet makkelijk te vinden) en zijn nummer tochwel met trillende vingers ingetoets ...
ik heb hem dus gesproken en hij vertelde dat ie niet meer wist wat ie moest doen, hij houd van zijn vriendin, maar heeft ook gevoelens voor mij en zou zo verliefd kunnen worden op mij als ie dat niet als is...
Ja daar heb ikdus helemaal geen reet aan....
ik heb hem dan ook maar verteld dat hij voor zijn vriendin moest gaan, maar dat ie mij geen hints / tel nr / uitnodigingen / etc moest geven... ik bedoel.. ik heb ook gevoelens!
dus opgehangen en een enorm kutgevoel....

ik bedacht dat ik DAnielle maar eens een smsje moest sturen met de vraag waar en hoelaat ze wilde afspreken voor die avond. zij mocht in het weekend naar huis komen van de psych. kliniek.
krijg ik een smsje terug... sorry kan niet komen het gaat niet goed, heb net pillen gekocht....ik schrok me kapot, ben ontzettend beginnen te janken wist niet meer wat ik moest doen... Jaren ken ik haar al.. en ook al jaren ben ik met haar door echt klote periodes gegaan (allebei eetstoornissen gehad, zij boulimia en ik anorexia / allebei onszelf helemaal kapot gekrast / etc..) maar op een of andere manier ben ik er beetje bij beetje bovenop gekomen en is zij in een psych kliniek terecht gekomen omdat ze zichzelf helemaal naar de klote helpt (ze krast met glas en blikjes enzo haar hele armen en benen open), daarnaast heeft ze een gespleten persoonlijkheid en borderline1

Ik wist niet wat ik moest doen toen ik dat smsje kreeg en heb haar jankend opgebeld.... gevraagd waarom ze die pillen gekocht had... Ze zei dat ze niet naar huis kwam omdat ze niet wilde dat haar moeder en vader haar thuis zouden vinden als ze die pillen gepakt had... maw mijn vriendinnetje vertelde me dat van plan was die avond een einde aan haar leven te maken!
wat doe je dan? negeer je het en denk je dan .... ze heeft dit al vaker gezegd maar nog nooit gedaan of reageer je zoals ik gedaan heb....
bel je die kliniek op en zegt dat ze Danielle in de gaten moeten houden..
Dat heb ik dus gedaan en geloof me Danielle heeft me dit niet in dank afgenomen... allemaal verwensingen en verwijten kreeg ik via de sms naar mijn hoofd geslingerd! maar tot nu toe heb ik er nog steeds geen spijt van dat ik het verteld heb .... Danielle zal waarschijnlijk geen vertrouwen meer in me hebben, maar ze leeft nu nog en dat vind ik het belangrijkste... Als ze niet 'gered' had willen worden dan had ze me niks verteld en had ze gewoon zelfmoord gepleegd... toch? zie ik dat fout?
tuurlijk voel ik me schuldig, en ik weet dat er waarschijnlijk ook een dag komt dat ik een telefoontje krijg van haar ouders dat Danielle er niet meer is, maar tot die dag blijf ik hopen dat het ooit nog een keer goed komt met haar en dat ze weer mijn vrolijke vriendinnejte van vroeger wordt... stiekem weet ik dat die niet meer komt, maar ja die hoop mag niemand me afnemen!

Mijn verhaal voor de 1e keer is misschien een beetje lang dus ik zal snel even afronden..
ik ben die avond gaan stappen en heb me helemaal omgezopen! iedereen kon de bomen in en ik wilde even nergens aan denken en zeker niks voelen.... het was gewoon een kutdag (D. die nu dus verder gaat met zijn chagerijnige aan de bar zittende en tevens rokende vriendin, en Danielle die hopelijk me toch nog vergeeft wat ik gedaan heb).


tot snel... liefs Daisy

ps: zondagavond (gisteren dus) heb ik een hele gezellige avond gehad met mijn vriendinnetje Chantal