Mijn innerlijke scepticus en Baltus Bot
Ik ben van nature een scepticus. Ik ben werkelijk heel kritisch aangelegd - dat was ik als kind al - en geloof nooit iets voor ik het bewezen zie. Daarom is de wetenschap wel echt iets voor mij, hoewel ik me soms afvraag of het mijn creativiteit niet teveel tegenhoudt.
Als scepticus kijk ik met enige achterdocht naar alles wat in mijn ogen 'zweverig' is. Dus waarom, waarom heb ik dan een kaartje van een natuurgeneeskundige praktijk meegenomen toen ik bij de bouuwmarkt stond? Toegegeven, ik vind dat alles een kans moet krijgen, en sta bijvoorbeeld veel minder afwijzend tegenover homeopatische geneesmiddelen dan sommigen hier (*kuchfrankkuch*). Ik ben bekend met het placebo-effect, en als dat werkt, waarom dan niet?
Maar nu zit ik met dat kaartje in mijn handen. Er staat de term 'edukinesiologie' op, en alleen die term al werkt op mijn lachspieren. Vooral omdat de schrijver/natuurgeneeskundig behandelaar, ene Baltus Bot, van mening is dat dit het antwoord is op leerproblemen als dyslexie. Ik heb veel gewerkt met dyslectische kinderen, en vraag me af waarom deze man denkt dat hij het antwoord heeft op de vraag waar zoveel kinderen dagelijks mee worstelen: Waarom kan ik dit niet lezen?
Uit nieuwsgierigheid open ik zijn website: http://www.baltus.nu. Ik snuffel wat rond en vind absoluut geen antwoorden. Integendeel juist, ik vind wat zweverig geouwehoer en iemand die om de brei heendraait zonder ergens een concreet antwoord op te geven. Als ik meer wil weten moet ik maar een vrijblijvende afspraak maken. De academicus in mij - want dat ben ik toch echt in hart en nieren - steigert. Dit ruikt naar kwakzalverij, naar oplichting, maar toch is mijn nieuwsgierigheid nog niet voldoende bevredigd.
En waarom pakte ik dat kaartje eigenlijk? Zit ik er zo erg mee dat het maar niet wil lukken met mijn scriptie? Dat mijn sociale leven niet bestaand is, dat ik dagen naar een blank scherm staar, dat mijn administratie en mijn huishouden ondanks het feit dat ik niets uit lijk te voeren enorm achterlopen? Voel ik me zo ondergesneeuwd dat ik me afvroeg wat deze man voor een praktijk houdt en of hij mij kan helpen? Want dat ik hulp nodig heb is voor mij ondertussen wel duidelijk. Ik wil in staat zijn zelfstandig te werken, en ik bewijs keer op keer aan mezelf dat ik dat gewoon niet kan. Daar raak ik ontzettend gedemotiveerd van, en zo beland ik in een neerwaartse spiraal waar ik niet uit lijk te kunnen krabbelen.
Ik overweeg serieus dat vrijblijvende kennismakingsgesprek aan te vragen. Wat is er mis met mij?
Als scepticus kijk ik met enige achterdocht naar alles wat in mijn ogen 'zweverig' is. Dus waarom, waarom heb ik dan een kaartje van een natuurgeneeskundige praktijk meegenomen toen ik bij de bouuwmarkt stond? Toegegeven, ik vind dat alles een kans moet krijgen, en sta bijvoorbeeld veel minder afwijzend tegenover homeopatische geneesmiddelen dan sommigen hier (*kuchfrankkuch*). Ik ben bekend met het placebo-effect, en als dat werkt, waarom dan niet?
Maar nu zit ik met dat kaartje in mijn handen. Er staat de term 'edukinesiologie' op, en alleen die term al werkt op mijn lachspieren. Vooral omdat de schrijver/natuurgeneeskundig behandelaar, ene Baltus Bot, van mening is dat dit het antwoord is op leerproblemen als dyslexie. Ik heb veel gewerkt met dyslectische kinderen, en vraag me af waarom deze man denkt dat hij het antwoord heeft op de vraag waar zoveel kinderen dagelijks mee worstelen: Waarom kan ik dit niet lezen?
Uit nieuwsgierigheid open ik zijn website: http://www.baltus.nu. Ik snuffel wat rond en vind absoluut geen antwoorden. Integendeel juist, ik vind wat zweverig geouwehoer en iemand die om de brei heendraait zonder ergens een concreet antwoord op te geven. Als ik meer wil weten moet ik maar een vrijblijvende afspraak maken. De academicus in mij - want dat ben ik toch echt in hart en nieren - steigert. Dit ruikt naar kwakzalverij, naar oplichting, maar toch is mijn nieuwsgierigheid nog niet voldoende bevredigd.
En waarom pakte ik dat kaartje eigenlijk? Zit ik er zo erg mee dat het maar niet wil lukken met mijn scriptie? Dat mijn sociale leven niet bestaand is, dat ik dagen naar een blank scherm staar, dat mijn administratie en mijn huishouden ondanks het feit dat ik niets uit lijk te voeren enorm achterlopen? Voel ik me zo ondergesneeuwd dat ik me afvroeg wat deze man voor een praktijk houdt en of hij mij kan helpen? Want dat ik hulp nodig heb is voor mij ondertussen wel duidelijk. Ik wil in staat zijn zelfstandig te werken, en ik bewijs keer op keer aan mezelf dat ik dat gewoon niet kan. Daar raak ik ontzettend gedemotiveerd van, en zo beland ik in een neerwaartse spiraal waar ik niet uit lijk te kunnen krabbelen.
Ik overweeg serieus dat vrijblijvende kennismakingsgesprek aan te vragen. Wat is er mis met mij?
10 jul 2012 - bewerkt op 10 jul 2012
- meld ongepast verhaal
-
PrankDemon
woensdag 11 juli 2012 10:48
*lacht* Jij mag je overal mee bemoeien hoor. Ove rhomeopathische middelen zeg ik graag het volgende: ik geloof NIET in de heilzame werking van de bestanddelen in mijn bloed, sheesh, wat een onzin. Ik geloof wel in het placebo effect. En natuurlijk, ik kan ook naar de huisarts elke keer als ik een griepje of een zware verkoudheid heb, of wanneer ik een schraal plekje heb, maar dat kost de maatschappij zoveel meer dan wanneer ik er 'zelf' wat aan doe met behulp van producten die alleen in mijn verbeelding wat doen. Dat geeft me de extra moed om het zelf eerst rustig aan te kijken. (Hoewel ik tegenwoordig een van mijn vriendinnetjes bel voor een telefonische diagnose, hihi.)
Gelukkig wint bij mij de rede het bijna altijd van de impuls. Ik besloot gisteren nadat ik dit verhaaltje typte dat ik iemand die aan edukinesiologie doet en die zichzelf Baltus Bot noemt gewoon niet serieus kan nemen. Baltus Bot. Het klinkt als de middeleeuwse kwakzalver uit een Suske en Wiske strip die iedereen voorliegt dat hij lood in goud kan veranderen. Toch blijft dat kaartje me fascineren. Zou hij er zijn brood mee kunnen verdienen? En hoe zou hij het aan zichzelf verkopen dat hij mensen oplicht? Of zou hij zo dom zijn dat hij het voor elkaar krijgt om ook zichzelf voor de gek te houden?
Zoals ik al zei, fascinerend.
De problemen met mijn scriptie... tsja. Ik weet gewoon niet hoe ik mezelf weer op de rails moet krijgen maar ik heb nu met Tom afgesproken dat ik elke dag 100 woorden type. Hij denkt dat het dan vanzelf weer komt, en dat hoop ik maar. Ik sta regelmatig op het punt om in janken uit te barsten, en het feit dat ons huis nog gebouwd moet worden geeft me ook geen rust in mijn hoofd. Ik denk dat als ik naar een psycholoog zou gaan, dat die me dan zou aanraden om te verhuizen, maar dat wil ik ook niet. Ik woon hier fijn, alleen ik logeer nog steeds en ik snak naar mijn eigen plek.
Ondertussen probeer ik mezelf ook te motiveren met een beloningssysteem. Eerst waren dat de slagroomtruffels van de Appie, maar sinds ik mijn kies brak op een stuk ijzer dat in een van die truffels terecht was gekomen heb ik er toch geen zin meer in. Nu moet ik wat nieuws verzinnen, misschien mag ik wel bij elke 500 woorden een tweedehands kledingstuk van marktplaats kopen ofzo.
Mijn eisen aan mezelf belemmeren me inderdaad, maar ik vind het zo moeilijk - vrijwel onmogelijk - om ze bij te stellen. Ik merkte dat ik niet alleen voor mezelf zo hard ben, want ik vond een stuk wat ik hoopte te kunnen gebruiken maar blijkbaar kijk ik alles heel grondig na. Er stond toch een partij onzin in het artikel dat ik me afvroeg of het niet op Stapeliaanse wijze is geschreven. Ook de noten kloppen niet, dus zowel de verwijzingen zijn foutief (verkeerde data enzo) als de feiten waarnaar verwezen wordt. Ik ben dan zo iemand die in plaats van het artikel geheel af te schrijven elke noot gaat nazoeken, en ik ben ook zo iemand die de neiging moet onderdrukken om een goed onderbouwde kritiek te schrijven en die naar de auteur te sturen. Waarom ik dat wil doen in plaats van mijn scriptie afmaken? Geen idee.
Zelfs 's nachts droom ik van alles wat ik nog moet doen, en ik sta dus ook niet uitgerust op. Misschien moet ik mijn begeleider maar mailen met de vraag of hij me aan het handje wil nemen, maar als ik dat nu al moet doen, hoe wil ik dan ooit in mijn leven promoveren?
Ik weet het gewoon echt niet meer allemaal. -
Streep
donderdag 12 juli 2012 19:01
Toegegeven, ik vind dat alles een kans moet krijgen, en sta bijvoorbeeld veel minder afwijzend tegenover homeopatische geneesmiddelen dan sommigen hier (*kuchfrankkuch*). Ik ben bekend met het placebo-effect, en als dat werkt, waarom dan niet?
En hulde voor Dex. Hoewel die het similia beginsel vergeet. Wat er op neer komt dat je tegen slapeloosheid, caffeïne moet drinken of tegen een kapotte lever een slok whiskey.
Overigens heb ik net een these geschreven waarin ik pleit voor een beter gebruik van alternatieve zorg trucks door de medische zorg, onderwijl de farmacologische werkzaamheid van acupunctuur en homeopathie afkrakend, dat dan weer wel.
Je zou ook gewoon kunnen overwegen een psychotherapeut te nemen. You know, zo'n type waar je gewoon lekker tegen aan kan praten zonder je te generen over wat dan ook. Die zijn goedkoper dan onze Baltus (een persiflage van zijn eigen soort bijna, edukinesiologie, hoe verzin je het ) en die hebben ook daadwerkelijk enige wetenschappelijke onderlegging.
Of je laat je Obecalp voorschrijven door je huisarts. Obecalp is een middel met weinig bijwerkingen dat goed werkt tegen stress.
En props voor 'Stapeliaanse wijze'.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 31 aug 2022 Het einde 2 ( 10 )
- O 19 mei 2022 Hallo forum! ( 27 )
- O 15 aug 2021 Vakantiekiekjes ( 3 )
- O 30 jun 2017 Nino ( 3 )
- O 15 apr 2017 Fijne Pasen! ( 8 )
- O 31 aug 2016 Dansje voor mezelf! ( 18 )
- O 20 mei 2015 Knappe Wonder <3 ( 6 )
- O 05 apr 2015 Uit huize Schoonfamilie: ( 6 )
- O 26 mrt 2015 Tessa says: ( 11 )
- O 26 feb 2015 Nieuwe liefde ( 6 )
- O 23 dec 2014 Logeetje ( 6 )
- O 18 nov 2014 Mijn nieuwe favo foto van ons ( 7 )
- O 11 okt 2014 Bokje dood :( ( 6 )
- O 15 sep 2014 Hallo forum! ( 33 )
- O 09 mei 2014 Charlie logeert bij Tessa ( 3 )