Mijn levende Muziek.
Ik hou van Muziek. En ja dat schrijf ik met een hoofdletter, want ik heb er respect voor. Ik kan zeggen dat ik hoge pikken heb gehad met Muziek, maar ook hebben we diepe dalen gekend. Bovendien koppel ik bepaalde liedjes aan bepaalde mensen en of herinneringen. Dat vind ik fijn, want dat betekent dat ik nooit iemand compleet vergeet en ook hoop zo mijn leven te kunnen onthouden. Bij ieder stukje tekst zit een url met een youtube-link van het liedje bij deze herinneringen.
Een herinnering aan Frankrijk. Omdat dit een van de plekken is waar ik gek op ben en altijd zal blijven. De rust in de ochtend en warmte in de avond. Ja, deze plek heeft ooit mijn hart gestolen en niet meer los gelaten. Bovendien ben ik in Frankrijk voor de aller eerste keer in mijn leven verliefd geweest. En als ik er aan terug denk, dan verschijnt er alsnog een lach op mijn gezicht. Het was mooi, en binnen nu en 5 jaar ga ik terug. Wellicht deze mei vakantie, als alles een beetje mee zit. Want als er een plek is waar ik me thuis voel, waar ik rust vindt; is het daar.
Een herinnering aan Griekenland. Ik heb mijn hart verloren aan het land waar ik de tijd van mijn leven heb beleefd. Waar ik uren langs de zeekust heb gelopen en telkens me liet verrassen door de prachtige zonsondergang. De alcohol zo wat iedere avond door mijn aderen vloog en waar ik mezelf heb los laten gaan tot 7 uur in de ochtend. Waar het vervoer de fiets was, of de bus naar de stad voor 20 cent. Waar een heinekenflesje 8 euro kostten, en je bij iedere cocktail die je bestelde er een "gratis" shotje bij kreeg. Waar de obers met shirt liepen met ' Fucking Sexy Obertje!!' er op, en deze mannen zo'n 50 jaar waren en aan meisjes van 20 zaten. Waar ik langs de kust mijn tranen los heb gelaten en me heb laten sieren door de pracht van de zee en de lucht. Waar ik heb gevoelt dat het begrip 'rust' echt nog wel bestaat, je het alleen af en toen vast moet grijpen. Waar ik heb ontdekt dat het niet altijd moeilijk hoeft te zijn, maar ook wel eens makkelijk mag zijn. Waar ik heb geleerd dat ik eens mezelf mag laten zien.
Een herinnering aan een dag van de middelbare school Om tien uur in de ochtend sla ik de gordijnen open. ‘Eerste vier uur vrij hebben is zo slecht nog niet’ trek ik als conclusie. Ik geniet van het feit dat ik me rustig kan douche, als ik zin heb een ontbijtje kan pakken, en rustig naar school kan fietsen in de zon wel te verstaan. Rustig laat ik mijn vingers over het beeldscherm van mijn telefoon glijden en stuur zo mijn eerste smsje van de dag. Zodra ik mijn zonnebril opzet, de wind letterlijk door mijn haren voel glijden, speelt mijn mp3 op mijn telefoon het nummer ‘Sky and Sand’ van Paul & Kritz Kalkbrenner af. En deze blijf ik herhalen tot dat ik bij Jody ben. Daar stop ik mijn telefoon weg, want Jody praat zo veel dat ik me moet concentreren op wat ze zegt. Anders mis ik de helft. Onder het gesprek met Jody klinkt het nummer nog door mijn hoofd. Daardoor let ik nog amper op. Kom af en toe met de totaal verschillige opmerking ‘Hmm.. jaja.. hmm’ wanneer ze vraagt om bevestiging. Jody komt met een “doordachte” opmerking op de fiets ‘Je bent veel te afwezig. Aan wie denk je?! Biecht op!’. Ik glimlach. Het feit dat ik zo kan genieten van een zo simpel nummer. En de clip van dit nummer doet me denken aan festivals en aan de sfeer van daar. En mijn gedachte tilde me zo weer verder naar herinneringen. Het nummer doet me denken aan de zomer van Griekenland. Aan het strand, de rust, de kalmte, aan de zon. Aan de herinneringen, aan de mensen. En zo kan ik nog even door gaan aan wat dat nummer me nog meer doet denken. –Mijn afwezigheid was dus makkelijk te verklaren.‘Hmm, niemand hoor.’ antwoord ik. Jody lacht.. ‘Ik geloof er niets van Leugenaar..’ en ze knipoogt.
Een herinnering aan dagen dat alles gruwelijk verkeert was. Op dagen dat ik antwoorden nodig had maar ze nooit kreeg; hoeveel vragen ik ook de lucht in gooide. Op dagen dat ik schreef en beleefde; De tranen branden al in mijn ogen. Eens vroeg je mij ‘Van welke muziek houd jij?’ Ik was vijftien jaar, totaal van slag en antwoordden R&B terwijl ik daar een hekel aan had. Waarom ik het dan toch zei? Omdat ik op internet meisjes had gezien, die dat hadden als antwoorden en hoopte zo dat jij mij nu wel leuk zou vinden. Jij lachte ‘Daar houdt jij helemaal niet van. Ik ken je…’ Ik schrok. Sommige dagen voelt het alsof mijn ziel mijn lichaam los laat. Voelt het alsof zij boven mij zweeft en ik toe kijk. Sommige dagen wil ik alles veranderen want ik ooit gedaan heb. Alsof ik zink, alsof ik verdrink. Voel ik me geen slachtoffer, het zijn slechts de horoscopen die ik de schuld geef. Sommige dagen neem ik meer op mezelf als dat ik aan kan, maar toch draag ik het. Het is als Eva met de appel, als een dief zonder gezicht. En als ik stop voor een minuut, denk ik aan dingen die ik niet wil weten. Ik ben de eerste die het toegeeft; Het is makkelijker om door te gaan dan te stoppen en de waarheid onder ogen te komen. En als in dan op zo’n moment iemand of iets nodig had met advies wat hielp, wat puur was, wat echt was. Dan dit het nummer wat me rustig maakte.
Een herinnering van een lied wat me liet raken en bleef raken. Ooit wel eens een nummer geluisterd, waarvan je de taal niet sprak? Niets eens het kleinste woord van verstond. Maar omdat het nummer zo mooi is, dat je daarom gewoon wist dat de vertaling van de tekst bloedmooi moet zijn. Of anders dat het de ziel en zaligheid, de emotie, het gevoel dat in iedere niet verstaanbaar woord of klank zat, je liet rillen. Al bij de eerste lettergreep van de tekst staan je armharen overeind, en zijn je oren geconcenteerd aan het luisteren tot de laatste klank van het nummer. En dan zucht je diep: Even maakt de wereld niet meer uit. Even zet ik alles stil in mij, en laat ik mezelf even genieten.Misschien is het daar wel de liefde die daar dan zingt. Dat het is dat ik het daarom niet versta, omdat het niet mijn liefde is die zingt. Maar iets in mij zegt, dat ik niet lang hoef te wachten op de vertaling van het nummer. Omdat ik het binnenkort zelf zal zingen. Als ik het durf.
Er komt een vervolg.
~Nu eerst Adele downloaden en genieten.
Een herinnering aan Frankrijk. Omdat dit een van de plekken is waar ik gek op ben en altijd zal blijven. De rust in de ochtend en warmte in de avond. Ja, deze plek heeft ooit mijn hart gestolen en niet meer los gelaten. Bovendien ben ik in Frankrijk voor de aller eerste keer in mijn leven verliefd geweest. En als ik er aan terug denk, dan verschijnt er alsnog een lach op mijn gezicht. Het was mooi, en binnen nu en 5 jaar ga ik terug. Wellicht deze mei vakantie, als alles een beetje mee zit. Want als er een plek is waar ik me thuis voel, waar ik rust vindt; is het daar.
Een herinnering aan Griekenland. Ik heb mijn hart verloren aan het land waar ik de tijd van mijn leven heb beleefd. Waar ik uren langs de zeekust heb gelopen en telkens me liet verrassen door de prachtige zonsondergang. De alcohol zo wat iedere avond door mijn aderen vloog en waar ik mezelf heb los laten gaan tot 7 uur in de ochtend. Waar het vervoer de fiets was, of de bus naar de stad voor 20 cent. Waar een heinekenflesje 8 euro kostten, en je bij iedere cocktail die je bestelde er een "gratis" shotje bij kreeg. Waar de obers met shirt liepen met ' Fucking Sexy Obertje!!' er op, en deze mannen zo'n 50 jaar waren en aan meisjes van 20 zaten. Waar ik langs de kust mijn tranen los heb gelaten en me heb laten sieren door de pracht van de zee en de lucht. Waar ik heb gevoelt dat het begrip 'rust' echt nog wel bestaat, je het alleen af en toen vast moet grijpen. Waar ik heb ontdekt dat het niet altijd moeilijk hoeft te zijn, maar ook wel eens makkelijk mag zijn. Waar ik heb geleerd dat ik eens mezelf mag laten zien.
Een herinnering aan een dag van de middelbare school Om tien uur in de ochtend sla ik de gordijnen open. ‘Eerste vier uur vrij hebben is zo slecht nog niet’ trek ik als conclusie. Ik geniet van het feit dat ik me rustig kan douche, als ik zin heb een ontbijtje kan pakken, en rustig naar school kan fietsen in de zon wel te verstaan. Rustig laat ik mijn vingers over het beeldscherm van mijn telefoon glijden en stuur zo mijn eerste smsje van de dag. Zodra ik mijn zonnebril opzet, de wind letterlijk door mijn haren voel glijden, speelt mijn mp3 op mijn telefoon het nummer ‘Sky and Sand’ van Paul & Kritz Kalkbrenner af. En deze blijf ik herhalen tot dat ik bij Jody ben. Daar stop ik mijn telefoon weg, want Jody praat zo veel dat ik me moet concentreren op wat ze zegt. Anders mis ik de helft. Onder het gesprek met Jody klinkt het nummer nog door mijn hoofd. Daardoor let ik nog amper op. Kom af en toe met de totaal verschillige opmerking ‘Hmm.. jaja.. hmm’ wanneer ze vraagt om bevestiging. Jody komt met een “doordachte” opmerking op de fiets ‘Je bent veel te afwezig. Aan wie denk je?! Biecht op!’. Ik glimlach. Het feit dat ik zo kan genieten van een zo simpel nummer. En de clip van dit nummer doet me denken aan festivals en aan de sfeer van daar. En mijn gedachte tilde me zo weer verder naar herinneringen. Het nummer doet me denken aan de zomer van Griekenland. Aan het strand, de rust, de kalmte, aan de zon. Aan de herinneringen, aan de mensen. En zo kan ik nog even door gaan aan wat dat nummer me nog meer doet denken. –Mijn afwezigheid was dus makkelijk te verklaren.‘Hmm, niemand hoor.’ antwoord ik. Jody lacht.. ‘Ik geloof er niets van Leugenaar..’ en ze knipoogt.
Een herinnering aan dagen dat alles gruwelijk verkeert was. Op dagen dat ik antwoorden nodig had maar ze nooit kreeg; hoeveel vragen ik ook de lucht in gooide. Op dagen dat ik schreef en beleefde; De tranen branden al in mijn ogen. Eens vroeg je mij ‘Van welke muziek houd jij?’ Ik was vijftien jaar, totaal van slag en antwoordden R&B terwijl ik daar een hekel aan had. Waarom ik het dan toch zei? Omdat ik op internet meisjes had gezien, die dat hadden als antwoorden en hoopte zo dat jij mij nu wel leuk zou vinden. Jij lachte ‘Daar houdt jij helemaal niet van. Ik ken je…’ Ik schrok. Sommige dagen voelt het alsof mijn ziel mijn lichaam los laat. Voelt het alsof zij boven mij zweeft en ik toe kijk. Sommige dagen wil ik alles veranderen want ik ooit gedaan heb. Alsof ik zink, alsof ik verdrink. Voel ik me geen slachtoffer, het zijn slechts de horoscopen die ik de schuld geef. Sommige dagen neem ik meer op mezelf als dat ik aan kan, maar toch draag ik het. Het is als Eva met de appel, als een dief zonder gezicht. En als ik stop voor een minuut, denk ik aan dingen die ik niet wil weten. Ik ben de eerste die het toegeeft; Het is makkelijker om door te gaan dan te stoppen en de waarheid onder ogen te komen. En als in dan op zo’n moment iemand of iets nodig had met advies wat hielp, wat puur was, wat echt was. Dan dit het nummer wat me rustig maakte.
Een herinnering van een lied wat me liet raken en bleef raken. Ooit wel eens een nummer geluisterd, waarvan je de taal niet sprak? Niets eens het kleinste woord van verstond. Maar omdat het nummer zo mooi is, dat je daarom gewoon wist dat de vertaling van de tekst bloedmooi moet zijn. Of anders dat het de ziel en zaligheid, de emotie, het gevoel dat in iedere niet verstaanbaar woord of klank zat, je liet rillen. Al bij de eerste lettergreep van de tekst staan je armharen overeind, en zijn je oren geconcenteerd aan het luisteren tot de laatste klank van het nummer. En dan zucht je diep: Even maakt de wereld niet meer uit. Even zet ik alles stil in mij, en laat ik mezelf even genieten.Misschien is het daar wel de liefde die daar dan zingt. Dat het is dat ik het daarom niet versta, omdat het niet mijn liefde is die zingt. Maar iets in mij zegt, dat ik niet lang hoef te wachten op de vertaling van het nummer. Omdat ik het binnenkort zelf zal zingen. Als ik het durf.
Er komt een vervolg.
~Nu eerst Adele downloaden en genieten.
17 mrt 2011 - bewerkt op 17 mrt 2011
- meld ongepast verhaal
-
Passenger (opgeheven op 14-6-2011)
donderdag 17 maart 2011 21:46
Ik begrijp niet dat mensen dit soort dingen kunnen lezen en niet reageren. Vind het een prachtig iets, jij en je gevoel bij muziek. Ik ga je voorbeeld morgen denk ik volgen. Goed stuk, mooie woorden.
-
Hammie
donderdag 17 maart 2011 23:25
Dit is zó gaaf gedaan! Top.
-
*M*
vrijdag 18 maart 2011 01:51
Prachtig XreallifeX!
Jaaa, muziek, muziek, muziek en wat dat met je doet. Chan Chan, dat had ik niet verwacht, dat nummer. Spaans is een mooie taal
.
Mooie herinneringen heb je. En je hebt ze prachtig verwoord. Breekbaar. Mooi.
Dank. -
!!VERLIEFD
zaterdag 19 maart 2011 09:14
Prachtig geschreven
Ik moest meteen terug denken aan het verhaal wat je al eens eerder had geschreven over Sky and Sand.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 dec 2008 En een daarvan is hoop. ( 2 )