Mijn liefdes leven is triest.
Het voelt als steken, dat ik altijd maar al die gelukkig verhalen moet aan horen over de liefde.
Ik weet ook wel dat er keer iemand vast voor mij zal komen. En dan bedoel ik niet iemand die even snel mijn leven inloopt en er dan gelijk weer uit, nee echt iemand waar ik gewoon wat mee kan.
Ik ben niet jaloers. Niet directe in iedergeval misschien wel indirecte.
Ik gun het die mensen. Ik bedoel het is heel prettig om te zien dat de mensen van wie je houdt gelukkig zijn, dat ze een goede relatie hebben met iemand en helemaal stralen.
Alleen soms. Vooral als ik heel emotioneel ben zoals bijvoorbeeld nu, doet het wel pijn. Soms wil ik er niet mee geconfronteerd worden dat ze allemaal zo gelukkig zijn met elkaar. En ik alleen ben.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende