Zeldzaam, prikkelend, strelend lang bergen en dalen. Over oceanen nabij de vele gevaren want zo heb ik mijn wereld van gevoel. Zo heb ik verloren aan wat ik eens heb bekoren want deze muur is voor mij als een hels vuur. Een muur geslagen op het uur waarop ik zei, nee niet meer.
Het is inmiddels 10 jaar geleden sinds het moment dat ik hier voor het eerst kwam en ruimhartig werd ontvangen, zo is het wellicht altijd wel geweest en zal het ook zo blijven. Niettemin moet ik hierbij zeggen dat deze plek mij zowel het leven als een pijn heeft geschonken. Want ja, ik heb mijzelf kunnen uitten wat mij zowel hielp als ten gronde richtte opdat degene welke er van wisten, degene welke ik vertrouwde het later tegen mij zouden gebruiken. En dan bedoel ik hard, alsof iemand je dat laatste duwtje geeft wanneer je twijfelend op een brug staat.
Sindsdien sprak ik slechts in raadsels en puzzels, sindsdien is deze muur niet slechts voor anderen bedoelt maar ook voor mijzelf opdat ik te nimmer nog dat gevoel zou ervaren. Opdat ik te nimmer nog echt van iemand zou kunnen houden. En zo heb ik soms van die zeldzame, prikkelende en strelende momenten waarop ik werkelijk weer voel en kan huilen.
Waarop ik voel en zeg, Stop! alsjeblieft... Ga terug en stop het vuur, sloop de muur...
Right in my blood, a beige tone Please face the trigger
Nothing remained, nor the picture Our year goes by in your time Our year goes by a hole
A hole's line is a new day Seized in silence We've died the storm out now Baby it's your face in tears
Nothing remained nor the Picture Our year goes by in your time Our year goes by a hole
I was swimming in the future Out now and I hate to fade alone
Nothing remained nor the picture Our year goes by in your time Our year goes by