Mijn ochtend...

Met mijn hoofd buigend over de laptop op mijn schoot en een kop koffie in mijn hand, in de andere een sigaret zit ik hier uit het raam te kijken vanuit ons nieuwe huis ...pfff... wat een oerwoud is die tuin nog steeds.
Gisteren me helemaal uitgeleefd op de tuin haha en dat is vandaag ook wel te merken, elke spier in mijn lichaam zegt op het moment doe het lekker zelf maar!
Alles doet zeer, zelfs opstaan is al te veel moeite op het moment.
Tegenover me staat het campingbedje van mijn zoon, hij moet eigenlijk zijn middag slapie doen, maar klaarblijkelijk heeft hij er nog niet veel zin in.
Hij ligt op zijn rug en er komen aardig wat oergeluiden uit die hoek vandaan, en zo nu en dan staat hij even op en geeft dan een brul zo van: "Hey joh ik ben dr ook nog!" Inmiddels zit hij weer op zijn billen en heeft de zakken van zijn tuinbroek ondekt, hij stopt er iets in en haalt het er dan weer uit, haha hoe kan dat toch zie je hem denken.

D. en zijn paps zjin net weer naar boven gestoven om verder te gaan aan de verbouwing, en zo nu en dan hoor ik het luid gedril van een boormachine. De kleine luistert ook aandachtig naar het gebulder en is dan even stil. Hmm.. ik denk aan zaterdag, dan zegt men dat ik jarig ben, haha ik denk dat ik het maar ontken, want het gevreesde nummer 30 komt nu wel heel erg dicht in de buurt. Gelukkig gaan we die dag verhuizen en hebben ze allemaal weinig tijd om aan mijn verjaardag te denken, althans ik geloof dat het zo zal gaan, hihihi saved by the verhuizing zeg ik dan maar. 30 wat gaat het hard allemaal he, word ik alweer een oude muts!

Op de achtergrond klinkt de stem van rene froger, nee daar zit je op te wachten, geef mij maar een lekker vrolijk mee bler nummer, kan ik nu wel even gebruiken.
De kleine heeft het duidelijk niet naar zijn zin, hij ligt op zijn buik in zijn bedje en ik geloof dat hij het dan nu toch eindelijk gaat opgeven om wakker te blijven, ik zie geen beweging meer, zo nu en dan komt er nog een geluidje uit die hoek vandaan maar echt veel is het niet meer.

Vandaag hebben de kids 2 weken vakantie, jammer dat ik ze niet alle 4 bij me kan hebben op het moment, komt gewoon even slecht uit, maar volgende week zondag krijg ik ze lekker alle 4 een hele week bij me, en dan gaan we allemaal leuke dingen doen, en samen uitpakken en de spullen inruimen, hihi heb er wel zin in. Helaas omdat de goedzorgende vader moet werken en om 3 uur al weer thuis is zitten ze tot 18.00 uur op de opvang, ja je hoort het goed, hij is al om 3 uur thuis en nog blijven ze tot 18.00 op de opvang zitten, belachelijk gewoon, maar goed daar kan ik weinig aan veranderen nog. Maar oohh veranderen gaat het.

Ik mis ze, ik mis de tederheid van mijn middelste, en de wijze woorden van mijn oudste, en dan hebben we nog de kleinste meid, en tja wat kan je daar nou niet aan missen, haha eigenwijs mormel is het af en toe, en ondanks dat ze een gebroken schouder heeft houd ze zich zeer kranig en sterk. De klein waaghals loopt met haar gebroken schouder gewoon nog op een heuveltje op die manier dat ze er weer elke keer van af kan donderen, haha muts is het.

Yes de kleine heeft het opgegeven, nu even lekker de voetjes omhoog op de andere stoel en even een beetje genieten van de rust om me heen samen met Guus meeuwis op de achtergrond.

groetjes en knuffels
Boefje