mijn "probleem"
Zoals ik in mijn vorige verhaal al heb geschreven, wil ik mijn verleden proberen te verwerken. Dit heeft natuurlijk tijd nodig en ik weet dat ook best, maar het liefst had ik gezien dat ik nu alweer de "oude" IK was...
Ik ben naar het RIAGG gegaan omdat ik steeds vaker "overhoop" lig met mijn kinderen. (heb een dochter van 4 1/2 en een zoon van bijna 3)
Ik dacht zelf dat het kwam omdat mijn zoon hetzelfde opvliegerige karakter heeft als mij, en dat wij daarom dus geregeld botsen.
Tijdens de eerste twee gesprekken kwam naar voren, dat ik te perfectionistisch ben. Alles moet opgeruimd zijn en ik heb een hekel aan "rommel". Dus als mijn kids bijv. geknutseld hebben en er liggen overal snippers, kan ik al flink geïrriteerd raken. Willen ze het dan óók nog eens niet opruimen, dan barst bij mij de bom. Ik schiet dan flink uit mijn slof en vaak begin ik ook nog eens te schreeuwen...
Ik ben blij dat ik ze niet sla, maar moet eerlijk zeggen dat mijn handen erg jeuken in zo´n situatie. (ik schaam me nu ik dit zo typ ontzettend, komt omdat ik me nu op dit moment goed voel..)
Ik heb af en toe het gevoel of er een duiveltje in mijn kop zit. Ik kan in zo´n situatie niet tot tien tellen, altijd is er dat "stemmetje" die tegen mij zegt dat ik het goed doe...
Terwijl ik dit aan het typen ben, zijn mijn kinderen lekker aan het knutselen. Ik ga straks dus eens een keer NIET boos worden, we gaan het samen opruimen (hoop ik) en dan blijf ik normaal doen tegen ze. (weet je dat ik mij dit wel vaker voorneem, en het dan ook écht goed gaat??)
Ik hoop ook echt met heel mijn hart dat ik snel weer de lieve en vrolijke moeder en vrouw kan zijn. En dat de therapie mij helpt!
Ik ga er in ieder geval voor en laat het zeker niet zover komen als acht jaar geleden, toen ik nog aan zelfmoord dacht...
Wordt vervolgd...
Kus Rensie
rensie, vrouw, 46 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende