mijn rel

meeste weten wel dat ik een fel kreng ben als het om maatschappelijke dingen gaat.
nou zal ik het ff uit leggen dan ??

in den beginne was er een jongentje, niets zo puur niets zo eerlijk.
jongentje weigerde te praten, want snel leerde hij al dat pratende mensen bijna nooit bedoelen wat ze zeggen, en erger nog ze logen, zeiden tegenovergestelde dingen en zeiden iets om iets anders handig weg te laten, zijn oren en ogen waren scherper dan al die andere, ze noemde hem een autist.

nee niet echt, andere term ? indigo kid ?
neuh te new age voor mij.
gewoon jongen on aangetast door foute dingen.
ouders scheidde vroeg, toen hij 3/4 was, duurde ff voor ze uit elkaar waren, hij hoorde veel zag veel en verzweeg alles, praatte niet, want alles dat hij zou zeggen zou fout zijn.

hij speelde met oorlogs poppetjes in het kerst stalletje, hij wist het toen al, keek met zijn moeder naar het journaal en zag dagelijks de vreselijkheden van oorlogen en hongersnood, en toen hij ging praten was een van de eerste dingen die hij zei, "wat zielig voor die helicopter" hij wist dat er mensen in zaten
maar de helicopter was onschuldig, dit was een beeld dat hij zag uit de afghanistan oorlog, een vreselijke oorlog, vol valsheden.

zijn moeder probeerde duidelijk te maken dat er onschuldige mensen in zaten, maar stopte daarmee toen zij realiseerde dat ze die last niet op hem kon leggen, t was al heel wat dat hij sprak en zelfs emotie toonde in mede leven, iets dat hij weinig deed,

zijn opa stierf op 3/4 jarige leeftijd, hij speelde met zijn opa en neven en nichten indiaantje bij de wake.
niet veel daarna zag hij opa in zijn kamer, t was net voor of na zijn 4 jarige verjaardag, zijn opa sprak woorden tot hem, woorden die hij nooit vergeet en weinig zal spreken,

school was een drama, hij wilde slechts alleen spelen, misschien met een iemand anders, meer niet,
en altijd met een buitenbeentje of onhandelbaar kind, nooit in de "gezellige groep"
hij weigerde te praten en moest naar logopedie, maar de eerste school dag, die dag die herinnert hij zo goed,
VERRAAD ! zo voelde hij het, VERRAAD !

hier kweekte hij zijn eerste zijn, zijn eerste bestuurder, hij ging niet zijn leven lijden, niet als het zo moest !
school was altijd wel fijn, meeste hielden van hem als kind, rustig gemoedelijk soms beetje kwaaig, maar niet onhandelbaar en uiterst gehoorzaam...
maar soms die woede, niet dat het veel of erg was, maar die woede kwam wel eens op en dan dan was hij
"niet lief"

vele dingen gebeurde in die jaren, en hij was altijd iets anders...anders dan de rest,

moeders kreeg een vriend, en hij had moeite aan te passen, hij was immers opgegroeid met moeder en ff een paar minuten verder op zijn vader, een vader die veel betekende, maar weinig met hem kon doen, hij was immers rug patient, en kon vaak niet spelen omdat de pijn te erg was, de jongen wist dat, voelde dat en zag dat, maar die nieuwe man, die kon nooit zijn vader vervangen,
nieuwe regeltjes en verhuizen, weg uit het vertouwde,
vreselijk, een hel de woede sloeg om naar zijn ouders, zijn vader die een vriendin had gekregen met twee meiden en plots van alles deed met hen, zelfs op vakantie ging, en moeder met haar vriend die gingen trouwen, hoe belachelijk...
en nog zag hij alles hoorde hij alles, niets ontging hem, en om uit die ellende te komen van gezins leven vluchtte hij in de lego en de modelbouw, in het wereld nieuws en verloor zich zelf in populariteit op de lagere school.
maar zijn oog voor eerlijkheid en gerechtigheid viel niet weg, maar hij maakte er zelf soms een potje van,
hij verweet het hemzelf ook...
glasnost en perestroyka, hij volgde alles nou gelet, herinnert zich chorbatsjov nog dat hij boeren ging handen schudden op tv.
hij herinnerde zo veel nog, zo veel dingen,
de muur en de val, de uittocht en het begin van burgeroorlog.

op de middelbare school zag hij of werd hij eigelijk voor t eerst geconfronteerd met de vietnam oorlog,
vreemd eigelijk ...
hij voelde zich bedrogen dat niemand hem die oorlog ooit had verteld, als of die oorlog nooit was geweest.
en toch hij weet en heeft zelfs nog kaartjes van the A-team van toen hij 6 was.
maar niemand had hem ooit verteld over vietnam, hij kwam daar plots achter, en het was een schok,
zoveel verschrikkingen die hem nooit waren verteld, als of hem iets onthouden was, verzwegen,
maar hij kon niemand pin pointen.

middelbare school was een wirwar van verliefdheid en eenzaamheid, populariteit en vaagheid, liefst wilde hij niet zijn,
blowend ging hij door het leven, opkomend voor ieder minder geaccepteerd persoon, naja niet ieder, ook hij was wel eens minder in zijn zijn.
erger nog hij was rascistisch, en neit zo'n beetje ook.
en neit echt op een zij mogen niet bestaan zijn maar meer tis vreemd wil er niks mee te maken hebben
tot hij bevriend werd met ze en het totaal verdween....
soms schopt hij zich zelf nog voor die onzin...
maar naar mate de jaren volgde werd hij meer en meer weer de oude kleine jongen, blowen hielp wel daar in, en hij kreeg wat hij misschien altijd al wilde, een spreek verbod, op de lagere school had hij die ook al gekregen toen hij vertelde over foo fighters,... niet de band maar wel het fenomeen, google maar.
in engeland ooit eens op een vakantie, had hij met een engels man gesproken, en die vertelde hem dat hij foo fighters had gezien, de man was een veteraan, gedecoreerd zelfs, niet dat hij er iets van kon verstaan, tot hij in het engels ging denken, maar das een ander verhaal...
maar middelbare school spreek verbod bij maatschappij leer, hier merkte hij het gevaar.
de leraar sprak toen ook over de film "the wave" het sociale experiment ook te googlen.
maar het ging ook over politiek en andere BS propaganda, en toen de jongen de leraar wie overigens een oud maatje van zijn vader was, hem aansprak over de BS die er verteld werd kon hij de rest van het jaar maar beter zwijgen, later deed hij nog mee in de musical van reinarde de vos. (ja dubblespeak voor gevorderde als de luipaard die wapens handelde )
ook kreeg hij een spreek verbod bij nederlands, de leraar ook zo'n newboublespeak freak trachtte een gedicht te verklaren van een junk, en toen hij het woord kreeg en een 180 graden uitleg gaf was dat on mogelijk, onmogelijk het is een gedicht... naast de intentie van de schrijver om een emotie te uiten is het ook de intentie een emotie los te maken met een gedicht, hoe kon dat fout zijn ?
nee dat soort doordenkertjes mochten niet.

naast die onzin waren er ook de zelfmoord clubjes... nevermind that you don't wanna know.

de ouders zette hem voor een keus of zelf school betalen of werken, keus was er snel
vader was weer geopereerd en omdat hij niet meer kon dealen bij zijn moeder thuis ging hij naar zijn vader om te helpen, vader wilde dat ook wel, maar als er dan werk was dan deed vader het zelf...
was machine deed hij zelf wel verplaatsen, misschien had hij niet echt oog voor dingen als eten maken wassen en dat soort...
maar ach t leek even paradijs samen met zijn vader no bs just a fresh start.
bandje en blowen met vrienden op 11 hoog over het balkon hangen en een beetje werken perfect life.
maar ach niets is eeuwig en vader kreeg een vriendin, erger nog ze gingen samen wonen... trouwen verhuizen.

hell started all over again.

niet dat het echt hell was maar door de gewoontes en makkelijkheid en de simpelheid van het leven was het moeilijk aan passen,
erger nog aanpassen ging niet, niet in een boeren kut dorp

verveeld en alleen begon hij weer naar de wereld te kijken, en zag las en hoorde alles weer, de ellende en oorlogen en BS, hij had het altijd wel gevolgd maar nooit echt zo zo eenzaam zoals vroeger.
dit hakte er vreselijk in net als een verliefdheid.
here come the psychosis.
en dat duurde een tijd, een hele tijd, maar hij vocht zo hard hij kon, vond liefde en hou vast,
ging weer naar school, en in al die tijd was hij altijd naar werk gegaan altijd door gaan, ook met de paranoia en angsten en emotionele buien en inzinkingen van tranen die onstopbaar leken.
hij wist het redelijk te verbergen voor de wereld, niet dat ze niets door hadden maar hij draaide toch nog mee ? (ja dit is alles wat voor hen uit maakt, als je maar mee doet dan is er niks ernstigs... dit is alles behalve een understatement !)
maar zijn liefde en vechtlust trokken hem uit de psychose, zonder haar was het nooit gelukt.
zonder hem was hij nu niet meer.(not the moment)
maar iedereen weet dat je nooit van je psychose af komt, het is een deel van je zijn iedereen heeft het en iedereen krijgt het zo nu en dan, en niet lopen ontkennen nu want de tering hebben jullie jezelf wel eens gezien ? stelletje psychoten ? 911 pim fortuin theo van gogh ?
stelletje mate naaiers zijn jullie die dingen opblazen tot wereld evenementen ! iedere dag zien deze ogen de shit en de ellende en die 3000 amerikanen zijn geen van alle meer of minder dan 3000 anderen in de wereld, pim is niets meer of minder dan mijn opa of oma of buur of het kindje in eritrea.
theo is niets meer of minder dan goebels of rushdie of anjaa.

in al mijn jaren ben ik gaan inzien dat woorden killers zijn en mensen slechts machines die woorden blind volgen.
erger nog meeste van jullie volgen dan ook nog de ratio en niet het hart, volgen dan nog de haat liever dan de liefde !
en ontken niet dat jullie geen psychose leven want deze tering zooi is het product van vele massa psychoses die jullie "semi geleerden" allemaal weigeren te zien en te onderzoeken !
nog zo'n idioot feitje, als ik toch aan het rellen ben.
pak weg 80% van de psychologie studenten heeft zelf last van psychische problemen die ze zelf niet op kunnen lossen.
hoe de fuck denk jij mij te vertellen wat echt is en niet !
je bent zelf niet eens echt omdat je die tering zooi gelooft van een maslov maar jezelf weigert te helpen
met een goede dosis basis kennis van jezelf dat deel dat boven aan de fucking lijst staat, zelf ontplooiing, herken het gevoel en gedrag in jezelf en leer er mee dealen !
nee we geloven heilig in pillen en andere onzin zoals electroshock en gesloten inrichtingen !

substitutie gedrag opgelegd door de staat en de massa omdat iedereen het zelfde moet functioneren om zo de rijken rijker te maken en de armen arm te houden !
hallo 1+1=2 en ja die twee 1tjes die kan je over al pakken want het zijn geen appels en peren het zijn allemaal substituten voor de realiteit !

oja lief ik hou van jou !
maar dat wist je al