Mijn schuld, Opgestapeld, Koken

Er komt de laatste tijd zoveel verdriet naar boven
Verdriet van zoveel jaren, zolang opgestapeld
En ik kan het echt niet meer... Ik kan het gewoon niet meer.
Ik kan er nix aan doen, Het moet eruit
Maar het is voor andere mensen niet interesant
Voel me nutteloos, Machteloos, Gevoelloos, Gedachtenloos
En toch ook alles behalve dat...

Iedere zaterdag mijn zusje opgehaald van scouting. En als ze geen scouting had, met haar gespeeld. 'Schooltje', Knutselen, 'Restaurantje'. Daar had ik heus niet altijd zin in. Maar ik moest het van mezelf. Ik voelde me verantwoordelijk voor mijn zusje, voor mijn broertje. Bracht haar naar vriendinnetjes om te gaan spelen, Ik haalde haar op van vriendinnetjes, Haalde ze op van school. Probeerde alles om in te vallen voor de zo-vaak-ontbrekende moeder. Terwijl die moeder er wel was, ergens. Motor rijden, Studeren, Uit eten, Werken, Naar musicals, Bij vrienden, of weet ik veel wat.
Maar ik kon haar niet vervangen, dat zie ik nu pas, dat snap ik nu pas. Je kan niemand vervangen. Je kan het proberen, maar het lukt je nooit voor de volle 100 procent.

En nu pas zie ik hoe ik mezelf naar benede heb geduwt, en gelijk er tijd omhoog heb proberen te trekken. Probeerde mijn hoofd koste-wat-t koste boven water te houden. Tegelijker tijd mn zusje droog houden, Mn broertje droog houden. Al voelde ik mezelf slecht, probeerde hun altijd te helpen. Het lukte alleen niet altijd, Ik had ook mijn slechte dagen. Maar was dat mijn schuld? Misschien...

Koken voor mijn broertje en zusje, 3x per week macaroni die mn moeder in de magnetron had gezet. Zaterdag middag omelet bakken, of tosti's maken. Ik was ook geen chef-kok... Sorry, Ik was 11. En nu heb ik zoveel spijt, dat ik me niet meer moeite voor ze heb gedaan.
Ik had meer kunnen doen dan koken, halen - brengen, verhaaltjes lezen, spelen, in bed stoppen, wandelen... Ik had veel meer kunnen doen. Ik had t beter kunnen doen. Voor de volle 200% ipv 99%

Ok, ik at slecht... maakte dat eigenlijk wel uit? Eten... Ik had er geen behoefte aan. Controle... Waar heb je eigenlijk controle over in het leven?? School, het weer, je ouders, je kleding, hoe je eruitziet... Daar heb je geen controle over.... Je eten, dat is controle! Wat at ik... Wat koekjes als ik thuis kwam van sgool.... Soms zakken chips... Maar.... ik at t niet egt.... DIK!... Avondeten... ik at normaal... soms maar een beetje, of anders normaal.... Daarna naar de wc....
En ik kan het niet meer... Ik weet t niet meer... Het ligt nog zo op mn ziel. Niemand ziet het... Niemand weet het. Maar ik kan niet meer.
Yvonne, Rik, Maes, zien me als 'sterk'
Ik ben het niet... Ik ben niet sterk.. Ze zien het niet... Maar dat is mijn eigen schuld...

Alles is mijn schuld

AiksaS