Mijn twee kanten
Ik begin het steeds meer te missen.. een sociale omgeving.
Vrienden, gezelligheid, en ja die eeuwige 'vertrouwdheid'.
Foto's van knuffelende mensen en etentjes.. maken het me
nog even extra duidelijk.
En ik weet niet WAAR het aan ligt, maar soms ben ik sociaal
en soms niet. Of beter gezegd: soms ben ik een stil achter-
gronddecortje en soms schroom ik niet om uitbundig in het
middelpunt van de belangstelling te staan.
En van mijn gedrag kan ik precies afleiden hoe ik me voel.
Ben ik stil, dan voel ik me te min, te dom, te niet-leuk om
er te mogen zijn. Als ik uitbundig ben, dan voel ik me veilig
genoeg om mezelf te laten zien.
En ik heb zo'n behoefte aan een omgeving waarin ik uitbundig
durf te zijn.. want ik voel me zo alleen en verloren als ik ergens
maar stil bij zit. Dan probeer ik om me heen te kijken, naar
onbekende groepjes mensen waar die verschillen óók zichtbaar
zijn: sommige mensen zijn nou eenmaal minder spraakzaam dan
anderen. En stillere mensen worden niet per definitie 'raar' ge-
vonden of buiten gesloten. Zo probeer ik mezelf gerust te stellen,
maar vanbinnen voel ik me diep ongelukkig. Want ik weet dat
ik geen stil persoon ben. Alleen als het niet goed met me gaat.
Ik weet dat ik me inhoud.. omdat iets in mij zegt dat ik toch
niet belangrijk genoeg ben om ergens deel van uit te maken.
Omdat mijn angst voor afwijzing te groot is. Omdat ik ervan
uitga dat niemand op mijn inbreng zit te wachten. Omdat ik
niets meer kan bedenken dat goed genoeg zou zijn om te delen.
Helaas heb ik de afgelopen weken de 'verkeerde' kant van
mezelf aangetroffen. En ik probeer mezelf niet te verliezen
in negativiteit en doemgedachtes, want dat hélpt me niet,
maar dit is precies waarom ik in therapie ben geweest, en
waar ik nu wéér ongelukkig van word.
Die lullige, verkeerde versie van mezelf, die ik in de loop
der tijd geworden ben, heeft het gevecht nog steeds niet
opgegeven.
21 sep 2011 - bewerkt op 21 sep 2011
- meld ongepast verhaal
-
bron (opgeheven op 6-12-2011)
woensdag 21 september 2011 22:29
Beide kanten hebben een reden. Eén kant negeren leid volgens mij eerder tot therapie, dan beide kanten te omarmen. Het leven is een mix van stil en sociaal zijn.
-
Librana
woensdag 21 september 2011 22:31
Het is alleen zo moeilijk om iets te accepteren wat me ongelukkig maakt, hoewel ik misschien gelukkiger zou zijn als ik het zou accepteren. Maar hoe? Hoe ga ik me hierbij goed voelen?
-
bron (opgeheven op 6-12-2011)
woensdag 21 september 2011 23:12
Volgens mij verlang je net even iets te veel. Ik ben blij dat er mensen zijn die denken dat hun hele leven vol met geluk moet zijn. Maar, ik kan alleen maar zeggen dat ik mensen waardeer die het kleine eren. Kijk naar de stilte, en durf te janken. Kijk naar de lieve knuffel die een vriendin gaf, en zet dat tegenover die ongeluk die je voelde. Tevens denk ik dat je een verkeerd beeld hebt bij wat je werkelijk gelukkig maakt, maar dat terzijde. Denk je nou werkelijk dat de mensen bij wie je graag glimlacht iets om je geven, dat klinkt wellicht bot, en is het ook. Maargoed, ik probeer alleen een bepaald punt te maken. Die stille zijde is juist je persoonlijkheid, het lijkt wel alsof je vermijd om diepgang te maken in je persoonlijkheid, en het liefst alleen maar wil lachen, en leuke dingen wilt ondernemen. Ik denk dat je over 10 jaar meer van de stille zijde gaat houden, of in ieder geval blij bent als je die zijde hebt ontwikkelt.
-
bron (opgeheven op 6-12-2011)
woensdag 21 september 2011 23:16
& ik denk dat het niet erg is om negatief te denken! maar ik denk dat het pas negatief word als je je gaat vasthouden aan negatieve gedachten die niet de werkelijkheid zijn. Dus praat vooral met anderen, die wat diepgang in hun emoties hebben, en weten hoe ze er mee omgaan. Ipv het standaardpraatje, 'oo...nou ik ga gewoon dit doen, en dan is alles weer goed'.
-
Librana
woensdag 21 september 2011 23:26
Ik denk dat je me niet goed genoeg kent om het zo te stellen.. ik heb mezelf twee jaar grondig onderzocht dmv therapie en ik snap dat het leven niet alleen maar leuk is. Ik heb mijn verwachtingen leren bijstellen en mijn 'vervelende' kant zachter leren te benaderen. Want inderdaad, die kant had een functie. Ook is de reden dat ik mezelf in mijn huidige sociale omgeving niet goed voel, juist het gebrek aan diepgang, herkenning en aansluiting. (Overigens zijn er mensen in m'n leven bij wie ik dat wel heb, alleen zijn dat afstands-vrienden en geen dagelijkse contacten.)
Ik blijf echter gevoeliger voor stress, angsten en depressieve gevoelens.. en soms, zoals vandaag, wordt het me teveel en reageer ik dat op mezelf af, op mijn 'zwakke' kant.
Maar goed, ik laat het hier even bij want hierover kan eindeloos veel gezegd worden.. -
Librana
woensdag 21 september 2011 23:37
Ik snap jouw reactie trouwens wel als ik naar m'n verhaal kijk, omdat de nadruk ligt op het 'lollige' in contacten. En voor mij is dat lollige geen doel maar een signaal.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 jun 2012 Over op Linux ( 6 )
- O 11 jun 2012 Verzameling ** ( 6 )
- O 08 jun 2012 Trucjes Coni [vid] ( 3 )
- O 07 jun 2012 More feathers ** ( 18 )
- O 07 jun 2012 Nieuwe profielfoto ( 48 )
- O 06 jun 2012 Een vraag. ( 17 )
- O 05 jun 2012 Nieuwe veren ( 5 )
- O 30 mei 2012 Vandaag ( 3 )
- O 29 mei 2012 Fear ( 2 )
- O 29 mei 2012 Ingegroeide nagel ( 10 )
- O 28 mei 2012 C&A ** ( 8 )
- O 28 mei 2012 Our summer days ** ( 1 )
- O 24 mei 2012 Vakantiegeld ( 2 )
- O 22 mei 2012 Damn ( 10 )
- O 22 mei 2012 Knoeierd ** ( 7 )