Mijn "vriend"

Ik heb een mannelijke vriend. Hij is heel bijzonder. Hij is niet mijn vriend. Dat wil ik ook niet, want zo zie ik hem niet.
Hij is wel mijn vriend. Althans dat hoop ik.
Ik hoop dat hij dat was en dat hij dat blijft. Ik heb hem verteld dat het niets worden zal tussen ons en nu is het een beetje glad ijs. Dat is niet erg, het leven is ingewikkeld, maar ik hoop dat ik hem als gewonen vriend kan houden, dat hij dat zal zijn.

Soms ontmoet je een man, waarvan je weet dat die niet je partner zal worden, maar hij is wel bijzonder. Hij is anders dan de rest. Luisterd, is begripvol en tegelijkertijd totaal verbaasd over de vrouwelijke denkwijze (heren vergeet het maar jullie zullen ons nooit begrijpen-net zo min als wij jullie ooit zullen begrijpen trouwens)

We zullen wel zien. Bloed de vriendschap doo, houd ik er toch nog goede herinneringen aan over (zoals een rit op een motor!! erg gaaf!!)

Voor de rest voel ik me nog steeds heerlijk vrij.
Beetje moe, maar vrij. Ik weet waar de knelpunten liggen en daar gaan we eens wat aan doen.
Maar eerst ga ik even wat drinken.
Van al dat geklets krijg je dorst! (LOL)