Miracle Morning 2
Weer beetje later opgestaan ipv de half 6 in de ochtend, omdat ik echt even weer in een ritme moet komen. Erbij opgeteld heb ik gisteren mijn fysio gehad, waardoor mijn schouder vannacht behoorlijk gevoelig was, en het moeilijk was om in slaap te komen. Het gaat allemaal dus nog steeds niet helemaal lekker.
Maar ik merkte wel tijdens de behandeling dat het al wat minder gevoelig was dan de vorige keer. De fysio beaamde dit, maar zei ook: 'maar het zit nog niet goed'. We zijn er dus nog niet. Heel vervelend dit allemaal.
Gisteren ook mijn autolichten laten fixen. Dus nu hoef ik niet meer zo heel veel te vrezen voor oom agent. Haha.
Verder wel wat opgeruimd, maar lang niet zo veel als ik had gewild. Vandaag mee verder aan de slag gaan. Maar ik vind het best lastig om gemotiveerd te zijn iets te doen. Na ruim een jaar coronamaatregelen beginnen dingen echt zijn tol te nemen. Ik vind het vooral heel lastig optimistisch te blijven. Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor? En bepaalde ontwikkelingen maken me zorgen. Er wordt steeds meer kapot gemaakt, lijkt het wel. Er is niets om naar uit te kijken.
Niet even spontaan naar de winkel. Al mag dat wél naar de Kruidvat. Maar ja, dan moet je wel een niet-medisch mondmasker voor dragen. Feestjes? Nope. Uit eten gaan? Nope. Een evenement? Nope. Bioscoopje? Nope. Vakantie? Nope. Gewoon even het bos in dan? Nee, te druk, bos wordt afgesloten. Huis kopen dan? Nou, met de extreem stijgende huizenprijzen is ook dat compleet onmogelijk.
Zelfs het zoontje van mijn nichtje, dat onlangs is geboren, kan ik niet bezoeken. Vooral niet omdat ze net voorbij de grens woont en het qua reistijd in combinatie met de avondklok al niet te doen is. En voor mij is dat nog tot daaraan toe.
Mijn opa en oma, die allebei al in de 90 zijn, kunnen hun achterkleinkind om die reden ook niet zien.
Urgh.
Dusja.
Opruimen it is. Niet zo leuk en spannend dan al die andere dingen. Maar ja... je moet toch wat.
Nightdream, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende