Miracle Morning 3

Gisteravond had ik even een enorme domper. Ik voelde me superklote, met het nieuws dat het binnenblijven nog sowieso tot 28 april duurt.
Het was geen verrassing, en toch hakte het in als een bom. Ik merk ook echt dat ik me al dagenlang onzeker voel over mijn toekomst. Als freelancer behoor ik tot de groep die nu zwaar wordt getroffen door de Coronacrisis. In februari werkte ik nog 4 dagen per week. Nu 1.
En ik ben doodsbang dat die ene dag binnenkort ook wordt afgenomen van me.

Het is zuur om te lezen hoe kei- en keihard iedereen op de zzp'ers is. 'Moet je maar een buffer hebben, eigen schuld' wordt er veelal geroepen. Deels ben ik het ermee eens, maar aan de andere kant: ik heb behoorlijk in de schulden gezeten en pas sinds vorige maand schuldenvrij.
Daar heb ik keihard voor gewerkt. Daarvoor heb ik zo'n beetje alles in mijn leven omgegooid. Van: uit eigen huis thuiswerken naar op locatie werken en die tijd bij mijn vriend in huis zitten.

Ik ben schuldenvrij. Ik heb een kleine buffer en ik kan de buffer nog iets uitbreiden met geld dat deze en volgende maand nog binnenkomt. Ik krijg sowieso dus nog geld tot en met mei en dan kan ik nog wel een paar maanden vooruit.

Maar.. het is angstig, en onzeker, en ik heb geen idee hoe lang ik het vol blijf houden. En ergens denk ik: joh, stel je niet zo aan.
Maar goed.. alsnog hakte het er gisteren bij me in. En dat mag. Iedereen heeft nu zijn eigen problemen en worstelt daarmee.

Gisteravond een tijd met mijn vriend gebeld en eigenlijk wilde ik niet ophangen. Ik wilde niet alleen naar bed gaan omdat ik vooral veel aan het piekeren was. Uiteindelijk heb ik een slaapmeditatie opgezocht om een beetje beter te ontspannen. Dat hielp wel enigszins.

Nu heb ik hoofdpijn - yet again - en moet ik nog wat werken. Sowieso omdat ik maandag niet alles kon doen dat ik wilde doen (ivm contact dat ik die dag niet kon bereiken) en werd net gevraagd of ik ook nog een uur extra wil werken vandaag, om een post te maken voor de blog. Prima. Ieder uur maar even pakken dat ik pakken kan. Al is de motivatie om voor dit bedrijf te werken momenteel heel laag, juist omdat ik echt vermoed dat het snel over is.

Maar goed... doorpakken. Afleiding zorgen. Verder vandaag werken aan mijn verhaal, mijn maandelijkse blog voor mijn blogproject online zetten (je zou het bijna vergeten, maar dat loopt ook nog steeds. Ik wil deze maand dus ook echt weer meer daarvoor gaan bloggen. Vooral omdat de bezoekers toch behoorlijk zijn opgelopen. Van 400 unieke bezoekers in februari naar bijna 900 unieke bezoekers in maart. En dat had ik echt niet verwacht.
Meer mee gaan doen dus, want al een paar weken geen blogs geschreven.

Zorgen dat ik bezig blijf dus, zodat ik mezelf niet gek maak met allerlei onzekerheden.