Miracle Morning 62

Ik ben al twee uur wakker, maar kwam moeilijk op gang. Tijdje liggen lezen in non-fictie boek, beetje zitten surfen online. Denk dat ik me ook al wat aan het voorbereiden was op vandaag. Ik moet vandaag namelijk de hele dag op pad, samen met iemand waar ik goed mee kan samenwerken. We hebben een aantal gesprekken met potentiële nieuwe klanten. Daarvoor veel onderweg zijn, maar ook veel met elkaar praten.

Ik heb gisteren besloten Charlie voor de zekerheid naar een pension te brengen. Hij was net maandag weer terug, dus twijfelde wel, maar ik weet met wie ik vandaag op pad ga en dat zou wel eens een latertje kunnen worden. Dan wordt het wel heel zielig voor Charlie om zo lang alleen te zijn.
Los ervan: pension waar Charlie normaal altijd komt, is na dit weekend gesloten en dus leek dit me een mooie kans om een andere plek te proberen.

Gevoel bij dit nieuwe pension is erg goed. Veel ruimte en ze gaan ook echt met de honden spelen enzo. Maar toen ik Charlie wegbracht en hij jankend in z'n hok zat dacht ik wel: oef.
Ik weet dat het voor hem vooral even wennen is, maar die deed wel echt pijn. Vorige pension ging hij stuiterend heen en kwam hij stuiterend terug. Ik hoop dat het vooral de nieuwigheid is dat hij zo reageerde.

Dit geeft me vandaag wel wat meer rust, kan ik lekker al mijn zakelijke dingen doen en hoef ik niet te denken 'oeh het duurt allemaal wel lang'.

Charlie was gisteren trouwens jarig en dat gaf me nog meer het gevoel alsof ik een beetje sadistisch bezig ben. 'Gefeliciteerd, nu dump ik je in een pension'. Gelukkig weet ik dat Charlie dat verder niet door heeft.
Hij is 8 geworden, heel bijzonder, want ik had écht in mijn hoofd zitten dat hij 9 werd. Hij is dus jonger dan ik dacht, whoop. Haha.

Maar goed, drukke en leuke dag dus vandaag. Zin in. Erg fijn is trouwens ook dat ik vandaag niet hoef te rijden. Mijn compagnion rijdt. Ook wel eens relaxed.
En gezien wij uren met elkaar kunnen praten, verwacht ik vandaag geen enkel probleem. Haha