In de ochtenden zijn de temperaturen echt heerlijk. Straks ga ik weer netwerken, en wil vanmiddag een tekst schrijven voor een belangrijke opdrachtgever.
Ik merk wel dat ik enorm veel last heb van het 'imposter syndrome'. Het idee dat ik helemaal niet goed ben in wat ik doe, en dat ik op een gegeven moment door de mand ga vallen. Ik weet dat best veel mensen er last van hebben, maar de vraag is voor mij vooral: hoe deal ik ermee?
Het is echt een terugkerend ding. Bij ieder boek dat ik schrijf denk ik: nah mensen gaan dit slecht vinden. En het lijkt ook echt alsof ik zoek naar bevestigingen. Nu ik opeens opdrachtgevers krijg die in mijn hoofd heel belangrijk zijn, is de druk ook megagroot. Ben ik wel mijn vernieuwde tarief waard? Wat als mensen mijn werk niet goed vinden? Wat betekent dat voor mijn positie binnen het netwerk?
De druk is nu zelfs groter, nu ik een paar opdrachtgevers heb laten weten dat ik voorlopig niet voor ze wil schrijven. Dat zijn de zeer goedkope opdrachten, waarvan ik weet dat ik er niet blij van word. De druk voor mijn vernieuwde opdrachten is dus hoog. En ik moet duidelijk om leren gaan met dat gevoel.
Komt allemaal vast wel goed. Maak me nog niet echt zorgen.
Kreeg gisteren trouwens van twee mensen de vraag of ik was afgevallen. Had zelf niet die indruk, maar dat mensen iets denken te zien is natuurlijk positief. Kan niet wachten tot ik jurkjes kan kopen waarvan ik echt denk: jaa die zijn leuk.
Meeste die ik leuk vind zijn namelijk niet in mijn maat te verkrijgen, of ze zien er niet uit. Ah well, komt goed. Vertrouwen in