Miskraam
Een aantal jaar geleden toen ik nog maar net het besef had dat mama zwanger was.
Kreeg ze een miskraam. Na 3 maand zwanger zijn. Ik snapte dat ik een klein zusje
of broertje ging krijgen. Op een dag kreeg mama pijn in haar buik. Mama en papa zijn
naar het zieknhuis gereden. Wij mochten niet mee. Wat mij nu na al die jaren niet
verwonderd. Ik weet eingeluk nog niet lang dat mama een miskraam heeft gehad.
Maar ik wist het toen wel. Die herinnering is weggeveegd uit mijn geheugen. Mama
praat er niet graag over. Hoe zou je zelf zijn? Papa zegt er niets over. Ik weet
ondertussen wel dat het een meisje was Fiona dat wisten ze al hun tweede
dochtertje ging Fiona noemen. Vroeger zei ik altijd dat ik Fiona wou heten. Mama
begon soms te huilen. Nu weet ik waarom en nu ben ik blij met mijn naam.
Je kleine lichaam in mama haar buik.
Je voetjes nog niet helemaal gevormd.
Je handjes die nog moeten groeien.
Je groeit en groeit. Tot...
Die dag, de pijn, de tranen van mama.
Ze vertrok met een bolle buik.
Een zachte bolle buik,
Met mijn oortje op de buik,
Luisterend naar jou, jij doe groeit.
Ze kwam terug met een minder bolle buik.
Haar gezicht bevlekt en tranen met tuiten.
Ook papa was stil. Ik kon niets doen.
Fiona, Onze kleine lieve meid.
Meisje die nooit volgroeit is....
Dit is mss niet echt een mooi gedicht ik schrijf wat ik voel.
Duister(e)Fee
Kreeg ze een miskraam. Na 3 maand zwanger zijn. Ik snapte dat ik een klein zusje
of broertje ging krijgen. Op een dag kreeg mama pijn in haar buik. Mama en papa zijn
naar het zieknhuis gereden. Wij mochten niet mee. Wat mij nu na al die jaren niet
verwonderd. Ik weet eingeluk nog niet lang dat mama een miskraam heeft gehad.
Maar ik wist het toen wel. Die herinnering is weggeveegd uit mijn geheugen. Mama
praat er niet graag over. Hoe zou je zelf zijn? Papa zegt er niets over. Ik weet
ondertussen wel dat het een meisje was Fiona dat wisten ze al hun tweede
dochtertje ging Fiona noemen. Vroeger zei ik altijd dat ik Fiona wou heten. Mama
begon soms te huilen. Nu weet ik waarom en nu ben ik blij met mijn naam.
Je kleine lichaam in mama haar buik.
Je voetjes nog niet helemaal gevormd.
Je handjes die nog moeten groeien.
Je groeit en groeit. Tot...
Die dag, de pijn, de tranen van mama.
Ze vertrok met een bolle buik.
Een zachte bolle buik,
Met mijn oortje op de buik,
Luisterend naar jou, jij doe groeit.
Ze kwam terug met een minder bolle buik.
Haar gezicht bevlekt en tranen met tuiten.
Ook papa was stil. Ik kon niets doen.
Fiona, Onze kleine lieve meid.
Meisje die nooit volgroeit is....
Dit is mss niet echt een mooi gedicht ik schrijf wat ik voel.
Duister(e)Fee
16 dec 2004
- meld ongepast verhaal
-
*D.wolkje*
donderdag 16 december 2004 16:20
het is wel heel mooi
heel veel gevoel
succes ermee dit soort dingen zijn altijd moeilijk
kusje
-
BLONDII
donderdag 16 december 2004 19:10
hij is super mooi!!!
-
Remy
donderdag 16 december 2004 20:55
sterkte!
en ik vind je gedichtje wel mooi
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 jul 2005 My story.
- O 26 jul 2005 I will not..
- O 13 jul 2005 hEMEL
- O 13 jul 2005 Alles kwijt..
- O 13 jul 2005 De Stoep
- O 13 jul 2005 Leeg;.
- O 13 jul 2005 Blind..
- O 21 jun 2005 Gedaan..
- O 17 jun 2005 Onze liefde.. ( 3 )
- O 14 jun 2005 Ja.. ( 2 )
- O 07 jun 2005 Terug..
- O 07 jun 2005 Meisje.. ( 1 )
- O 07 jun 2005 De oude man..
- O 07 jun 2005 Jij..
- O 06 jun 2005 You ( 2 )