misschien is dit alles mn eigen schuld...

waar moet ik beginnen..

mn eten.. ik eet te weinig, ik weet het zelf ook, en andere zien het ook aan me, ik begin het zelfs al te voelen, ik word zwak, krijg het koud en mn hoofdpijn word weer erger.. maar toch, ik kan niet eten.. ik wil het wel, maar ook weer niet, ik ben trots op mezelf als ik eens niet eet, maardan krijg ik commentaar van iedereen dat ik niets eet, dan ga ik eten, voel ik me vet, wil ik alles weer eruit kotsen, maar dt kan niet, want dan merkt iedereen weer dat ik geen eten in me heb.. heb vandaag zolang nie gegeten op school dat ik onderuit ben gegaan, ik moet even van de wereld zijn geweest maar kan me niets meer herinneren, gelukkig heeft niemand iets gemerkt en ben ik gewoon naar de rest toegegaan daarna, ik weet zelf ook el dat het niet goed is en niemand hoeft me dat uit te leggen, ikw eet het maar al te goed, maar niet eten voelt voor mij als een soort overwinnig, dat ik toch iets kan, sta ik weer op de weegschaal, zie ik dat er weer een aantal kilo's af zijn, ben ik helemaal gelukkig, maar toch weet ik dat het niet klopt, maar eten, ik denk er niet over, ik wil het gewon niet, het lijkt wel alsof mijn maag protesteerd bij een klein stukje voedsel in me.. net ook, ik heb eigelijk mezelf gedwongen wat te eten, ik heb het ook gedaan, maar voel me nu zo vies en vet..

dan het snijden... ik snij weer veel te veel, ik dacht het zo onder controle te hebben, maar ik heb het mis, het ik weer begonnen en ik kan er gewoon niets meer tegen doen, het moet gewoon...t lijkt wel of ik gewoon bloed moet zin, ik voel ook absoluut de pijn niet, ja, na afloop, maar dan is het alweer te laat...wrom moet dit nou allemaal?? ik kan er echt niet meer tegen, ik moet als maar liegen tegen vrienden terwijli k dat niet wil, ik wil gewoon eerlijk kunnen en durven vertellen hoe ik me voel, en niet hoeven faken dat ik 'vrolijk' ben..

dan thuis, mn zus zit me zo kapot te maken hier, en niemand die er wat tegen doet, mn ouders vinden het de normaalste zaak van de wereld dat ze me de tering in scheld en dat ze me helemaal de grond in boort, ze vinden het zelfs grappig, ze hebben erom zitten lachen aan tafel, toen ik jankend van tafel liep, werd er me gezegd dat ik me niet zo moest aanstellen, dat ik de laatste tijd zo geprikkeld reageer..

ik heb geen zin meer op verder te typen, heb eigelijk gewoon helemaal nergens meer zin in, mn hele leven kan me gestolen worden, de enige personen in mn leven waarvoor ik er il zijn zijn mn vrienden, en verder interesseren ze me allemaal geen fuck meer!!

mris
27 aug 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van just_me
just_me, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende