Missen

Ik schrijf veel te weinig de laatste tijd, zelfs mijn mijn papieren dagboek. Ik merk dat ik niet wil schrijven als ik me rot voel, terwijl dat juist het moment is dat ik moet schrijven, anders komt het er helemaal niet uit. Blegh.

Deze maand was weer moeilijk. 13 december zou mijn vader jarig zijn geweest. Toen hebben we bij mijn stiefmoeder gegeten en in de avond hadden we de verjaardag van Robins zusje. Ik had de hele tijd het idee dat ik op een andere verjaardag moest zitten.

De week daarna hadden we de verjaardag van Robins neefje. Tijdens het zingen voor hem moest ik echt even wat tranen wegdrukken. Ik vond het zo moeilijk. Het idee dat mijn vader dit allemaal nooit meer mee zal maken. Het is niet echt eerlijk. Maar niemand heeft ooit gezegd dat het leven eerlijk zou zijn. Het hakt er gewoon elke keer weer in.

Ik ben nu het idee voorbij dat mijn vader elk moment weer terug kan komen. Dat heb ik eindelijk uit mijn hoofd. Nu sta ik bij alles stil met de gedachte dat hij het niet meer mee zal maken. Dat is misschien nog wel pijnlijker. En ik weer niet hoe ik er met Robin over moet praten. Hij zegt elke keer dat het wel minder wordt en dat soort dingen. Goed bedoeld, maar eigenlijk niet het gene wat ik nodig heb. Maar ik zal wel meer moeten zeggen dat ik mijn vader mis, al weet ik soms gewoon niet eer wat ik moet zeggen. En ik moet denk ik weer dagelijks gaan schrijven al is het maar om te voorkomen dat ik me helemaal afsluit.

28 dec 2014 - meld ongepast verhaal

Scorpio, vrouw, 37 jaar

sadness zondag 28 december 2014 15:38
Ook ik mis mijn vader nog steeds enorm. Het is nu 3 jaar en een paar maanden geleden. Het voelt als gisteren. Het pijnlijkst vind ik dat het leven doorgaat en dat het daardoor lijkt alsof hij vergeten wordt. Dat wordt hij natuurlijk niet, maar het is voor mij een reden om er over te blijven praten, huilen etc. Mijn vriend heft me naar de kerk meegenomen hier, kerstochtend. Gewoon om een kaarsje aan te steken en aan hem te denken. Even bij hem te zijn en mooie herinneringen op te halen. Mijn vaders foto staat prominent in de kamer en er brand een kaarsje bij. In mijn schoon(!)familie, die hem nooit hebben gekend, wordt regelmatig op hem getoost. Om mij te laten weten dat ook zij hem niet vergeten. Ik benoem hem nog regelmatig als iets of iemand aan mijn vader doet herinneren. Het helpt mij. Hij mag er dan niet meer in lichaam zijn, ik zorg dat hij altijd en overal bij is. In mijn hart. Hopelijk kun jij ook iets vinden wat je helpt bij je gemis en verdriet.
Undine (opgeheven op 8-3-2015) zondag 28 december 2014 17:00
met de feestdagen en met verjaardagen is het natuurlijk ook nog eens extra moeilijk. Ik weet ook niet wat te zeggen dat het heel erg is om iemand te verliezen en dat ik het idee heb dat het missen nooit minder word, alleen uiteindelijk meer geaccepteerd waardoor je er beter mee om kan gaan.
Het is jammer dat je er niet goed over kan praten met je man, maar er is zo moeilijk iets over te zeggen omdat je het liefst iets wilt kunnen zeggen wat het beter maakt. x
Scorpio zondag 28 december 2014 21:56
Naar mijn idee is alles er al over gezegd maar het gevoel blijft en dat vind ik zo lastig.

O 30 mrt 2015 Want haken is leuk ** ( 7 )
O 28 mrt 2015 Verjaardag Opa ( 5 )
O 28 mrt 2015 Het klopt niet ( 6 )
O 21 mrt 2015 Tuintje
O 13 mrt 2015 Dat moment
O 14 feb 2015 Valentijn ( 2 )
O 04 feb 2015 Benen masseren ( 1 )
O 31 jan 2015 Film tips? ( 15 )
O 14 jan 2015 Massagecursus ( 3 )
O 04 jan 2015 Luisteren ( 3 )
O 03 jan 2015 Doel 56 Vraag aan 25 mensen ( 36 )
O 02 jan 2015 101 doelen poging 2 ( 5 )
O 28 dec 2014 Missen ( 3 )
O 25 dec 2014 Kerst tot zo ver ( 1 )
O 07 dec 2014 Reizen -Bucket List ( 7 )

vorige volgende