Moe

Ohh,... wat ben ik ontzettend moe. Vandaag echt een lange dag achter de rug. Ik ben wel over de schok van het overlijden heen, al voel ik nog steeds een constant verdriet in me. Heb vandaag hard gewerkt. Het was de laatste dag voor Nikolet, ze gaat zondag lekker naar Bonaire en ze gaat daar a.s. vrijdag trouwen... Echt super zo'n bruiloft op het strand. Helaas kan ik er niet bij zijn, ben natuurlijk pas op vakantie geweest en we zitten met de verbouwing van het huis. Wel nieuws op het woonfront. René kan via z'n werk een ander huis voor ons regelen... of tenminste dat heeft hij eigenlijk min of meer al geregeld... of nee, het kwam echt op z'n pad en heeft het aanbod toen aangenomen. Van de week is er een nieuw pand opgeleverd.. nee, weer niet goed een oud pand geheel gerenoveerd opgeleverd. Het is een monumentaal pand in het centrum, supergroot er zijn iets van 24 apartementen in gebouwd,... mooi joh. De woningen zijn helemaal gemeubileerd tot aan de theelepeltjes toe. Omdat dat hele complex nu leeg staat heeft z'n werk gevraagd of wij erop willen passen voor niets. Wij mogen dus in zo'n superdeluxe apartement gaan zitten en wachten tot onze verbouwing klaar is voor onze echte verhuizing. Een soort huismeestertje spelen de komende twee maanden. Je zou zeggen meteen doen, we zitten nu met z'n tweeen in een 1-kamerwoning en die staat propvol met spullen. Ik ben er net geweest, heb de woning en de rest van het complex bekeken. Het ziet er echt top uit, maar ik ben een beetje bang. Wij moeten in ons eentje in zo'n groot complex gaan wonen krijg een beetje het gevoel van de film "the shining"... snap je.... brrr... Het is wel supervoordelig, want het scheelt ons maandlast, zelfs gratis internet,... joepie. Zal m'n vertrouwde, oude huisje wel missen hoor... zucht.... Morgen komt m'n moeder me helpen met kleding, toiletspullen en keukengerei verhuizen. De rest staat daar al, het is immers gemeubileerd. Als ik zo m'n kamer rondkijk zijn er echt een hoop mooie herinneringen aan dit ienieminie huisje. Dit was mijn eerste echte eigen huis en ik heb het hier ontzettend naar m'n zin gehad. Ik ben niet echt materealistisch (weet niet of ik het goed spel hoor), maar toch ga je van je eerste eigen spulletjes, van je eerste eigen verdiende geld houden, ofzo. Vreemd, had ik niet gedacht. Morgen neem ik wel dingen mee, naar dat apartement, de rest ga ik inpakken in dozen en dat blijft nog even hier staan, totdat m'n huur afloopt en dan zetten we het in ons nieuwe "echte" huis neer. Ik ga dat apartement gewoon wat persoonlijker maken en natuurlijk gaat m'n vogel, Niko, ook mee. Die maakt zoveel herrie, wordt het vanzelf huiselijk. Wel jammer trouwens dat daar nog geen tv-kabel is, nog geen tv kijken dus. Maar ik heb genoeg dvd-tjes en video's om een zaterdagavond door te komen. René slaapt er vanavond al. Moet dus voor het eerst sindst Thailand alleen slapen, zal wel vreemd zijn, vooral het wakker worden. En dan slaap ik morgen al in dat vreemde huis. Raar eigenlijk had altijd gedacht dat ik van m'n huidige huis naar ons koophuis zou gaan, dat zit er dus niet in, of tenminste pas over een maand of twee. Je zal we denken, wat een gezeik over twee maanden. Ach,... ik ben een gevoelig typje als het veranderingen aangaat... uhh.. eigenlijk met alles... We moeten er zo snel in, omdat het hele complex helemaal klaar en gemeubileerd is, dus de kans voor inbrekers en krakers, die moeten we wegjagen door middel van tijdlampen en onze aanwezigheid. Maar als ik iets hoor en ik ben alleen, doe ik toch mooi het apartement op slot en kan niemand erin. Stelen ze de rest maar leeg... Schijtluis ben ik hè.
René komt gelukkig straks nog even langs, heb hem echt even nodig. En we moeten ook vooral praten over hoe nu verder. Ik wil echt graag verhuizen, maar dan naar ons nieuwe huis en eigenlijk niet naar dat apartement, maar het is zo goedkoop en beter ook voor hier, omdat de andere huurder al op zich staat te wachten, niet dat ik me weg laat jagen hoor....
Wat ook nog een probleem is is dat je in het centrum totaal niet kan parkeren, moet 's morgens dus eerst de vierdaagse lopen voordat ik bij mijn auto ben om naar het werk te gaan, best lastig, vooral als je lui bent. Ach, daar verzinnen we wel een oplossing voor. Hee, ik ga nu stoppen, ga in bed liggen, ben koud en moe. Wachten op René, moet echt met hem praten, ben bang voor een zenuwinzinking door overlijden van m'n tante, de verhuizing en gezeik op m'n werk (al is het laatste wel een beetje opgelost). Nou, bedankt weer en tot de volgende keer. O ja, bedankt voor de reacties op mijn overlijden verhaal.

Liefs
Inge