moe..{gedicht}
ben zow moe.
door die medicijnen.
voel me zow slaperig,
zow duf.
ben moe,
moe van de medicijnen
of,
levensmoe?
diep van binnen,
diep van binnen weet ik het.
maar geloven wil ik het niet,
ben zow aan het vechten.
ma kom er nu achter,
dat ik dat niet alleen kan
hoe graag ik het ook wil.
hoe graag ik ook normaal wil zijn,
hoe graag ik ook gwoon gevonden wil worden,
t lijkt wel niet te lukken.
maar die klap is zow hard,
om te geloven
dat ik dit niet alleen kan
hoe graag ik het ookw wil.
die klap is te hard,
dus ik stop.
stop met schrijven,
stop met leven.
Voel me net n klein kind,
Die van iedereen afhankelijk is,
Niks zelf kan.
brenda_88, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende