...moed, om te geloven, om te vertrouwen...

Ik heb er moeite mee andere te vertrouwen. Ik weet niet hoe dat zo gekomen is.

Ik ben altijd bang dat ze mij alleen maar tijdelijk toestaan in hun leven en niet dat mensen me echt aardig vinden en me graag in hun leven willen hebben. Dat ze me even in hun buurt dulden, maar dat ze niet kunnen wachten weer van me af te zijn.

Daarom luister ik liever naar mensen dan ze zelf iets te vertellen. Als mensen tegen mij beginnen te praten weet ik tenminste zeker dat ze willen dat ik luister en dat ze ook echt een antwoord willen.

Ik durf niet te geloven in vriendschap.
Ik durf niet te geloven in liefde.

En tegen de tijd dat ik de stille hoop in mijn hart laat groeien en in zie dat een ander daadwerkelijk om me gaf, is het vaak al te laat.

Dat wil ik niet meer.
Ik wil moed.
De moed om een keer in mezelf te geloven.


Bah wat een flut verhaalachtig iets…
04 mrt 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van PureHope
PureHope, vrouw, 119 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende