Moeder
18+ verhaal
bbbbbrrrr De naam moeder doet me zo huiveren. Sinds je overlijden nu een jaar geleden is de deur van het verleden weer open gegaan. De deur heeft nooit volledig dicht geweest maar ook nooit wagenwijd open. Hoelang had ik jou niet meer gezien? 20 jaar. Ik wilde het verleden afsluiten maar het lukt me niet. Je blijft me achtervolgen de pijn de vernederingen dagelijks word ik geconfronteerd met herrineringen. Zoals vandaag oppas van mijn kleinkinderen ,mijn kleindochter word acht en begint vragen te stellen ,vragen waar ik niet op wil antwoorden maar ik moet voor mezelf en voor haar. Bomma wat kreeg jij op je verjaardag ? Daar sta ik dan moet ik liegen ,of moet ik de waarheid vertellen? ik kreeg niets meisje over het pak slaag zwijg ik. Gelukkige word ze afgeleid door haar broertje maar ik weet dat het niet lang meer gaat duren of ik krijg nog veel van die vragen. Mijn kinderen weten zelf zo weinig van mijn verleden maar die stelde geen vragen,het was net of zij voelden dat dat niet bespreekbaar was.
Vandaag weer zo een dag . Mijn kleindochter heeft een korstje op haar knie en dat was per ongeluk eraf gegaan resultaat.
Wat bloed en hysterisch gehuil midden in de winkel ,alle ogen op ons gericht.
ik probeer kalm te blijven en zeg rustig zo erg is het niet ik zal het thuis wel verzorgen. Maar de hysterie blijft het is net of ze word vermoord. Mensen kijken me raar aan zo van doet die niu niks of spreken me aan het is precies erg he. Ik weet dat dit zo niet is maar de paniek slaat toe. Ik zie voor mij een klein meisje met tranen hulpeloos naar me kijken verwarde gevoelens overmeesteren mij. Het verleden mengt zich met het heden. ik wil niet zo als jij zijn harteloos wreed , ik wil haar troosten maar het lukt me niet meer. Overstuur ga ik naar huis ,ik verzorg het wondje en trek me even terug en laat de tranen vloeien.
Gelukkig heeft mijn zoon door dat er iets is en neemt zijn nichtje mee voor een namiddag bowling. De pijn was bij haar vlug vergeten maar bij mij niet. Bedankt moeder ooit zei je mij ik zal je steeds achtervolgen je zal mij nooit vergeten. Het is je gelukt. Maar 1 ding is je niet gelukt mijn vechtlust af te nemen en kan misschien een paar dagen last hebben van verwarde gevoelens herrineringen.
Telkens weer maar ik kom steeds een stap,verder met een glimlach naar de toekomst ook al zal het vechten blijven het lukt me wel.
Zeker weten.
schrijfveer, vrouw, 64 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende