Moeders
Moeders horen toch altijd klaar te staan voor hun kind(eren) en lief te zijn en antwoord te geven en te helpen en weet ik het wat allemaal. Althans vanuit mijn oogpunt dan.
Nou mijn moeder is absoluut niet zo. Als ik ergens om moet huilen, zegt ze niks. Ze praat nooit ergens met me over, denkt altijd dat zij gelijk heeft en doet alsof ik gek ben. Terwijl ik zéker weet dat ik gelijk heb, blijft zij maar zeggen dat het niet zo is. Ik mag nooit eens mopperen, soms moet ik gewoon even klagen, maar dat mag niet want dan gaat zij weer lopen puffen. En ik altijd maar aardig zijn als zij loopt te mopperen, dan loop ik echt niet te puffen.
Als ik tegen d'r zit te praten, dan geeft ze geen antwoord. Omdat ze vindt dat ik een opmerking maak en op een opmerking hoef je dus kennelijk niet te reageren. Of ik zit een heel verhaal te houden over wat ik gedaan heb enzo, dan blijft ze gewoon lekker bezig met d'r sudoku puzzel. Ik praat echt tegen een muur ofzo.
Vorig jaar van m'n therapeut gehoord dat ik aandacht op moet eisen, ipv dat m'n zusje alle aandacht krijgt. Dus dan doe ik dat (want eerst deed ik dat weer niet volgens m'n moeder, nou ik weet niet wat zij dan doet hoor maargoed) en dan reageert zij niet eens, terwijl ze weet hoe belangrijk het is voor me dat ik even bevestiging krijg. Dat ik ook eens wat aandacht krijg. Nu weet ik wel dat zij het ook moeilijk heeft, maar dan hoef je je kind toch niet te behandelen alsof het tegen een muur praat?!
Ze doet echt alsof ze overal iets vanaf weet, dan vraag ik wat, en dan weet ze het weer niet.
Als ik niets aan het doen ben, vraagt ze me of ik niet wat moet doen. Dan vertel ik helemaal blij dat ik Turks wil gaan leren (ja ik vind dat een leuke taal
), en dan zegt ze weer; "Waarom nou weer Turks?" Jeetje lekker aardig weer.
Echt en zich dan nog afvragen waarom ik bij een therapeut terecht kom. Nou omdat het thuis gewoon niet goed gaat en ik me gewoon niet prettig voel thuis misschien? En dan was het eindelijk goed met me, dan gaan ze weer vage dingen doen, en nu heb ik het idee dat ik wel weer heenkan omdat ik me echt niet geaccepteerd voel hier. Zal m'n moeder wel weer onzin vinden, maar ik merk er echt niks van.
Zo moeilijk is het toch niet om even naar je kind te luisteren die wat te vertellen heeft (en ik heb al nooit wat te vertellen omdat ik nooit iets doe)? Het is toch niet zo lastig om even dat stomme sudoku boekje weg te leggen om te dóen alsof je luistert? Het is ook vast niet zo moeilijk om enthousiast te doen als je kind iets leuk vindt?
Kennelijk voor mijn moeder wel, en als ze het niet moeilijk vindt, dan is het wel te moeilijk want ze bakt er niks van.
Voor de rest is ze trouwens heel aardig hoor, vooral tegen mn zusje en mensen die heel rot doen tegen d'r.
Nou mijn moeder is absoluut niet zo. Als ik ergens om moet huilen, zegt ze niks. Ze praat nooit ergens met me over, denkt altijd dat zij gelijk heeft en doet alsof ik gek ben. Terwijl ik zéker weet dat ik gelijk heb, blijft zij maar zeggen dat het niet zo is. Ik mag nooit eens mopperen, soms moet ik gewoon even klagen, maar dat mag niet want dan gaat zij weer lopen puffen. En ik altijd maar aardig zijn als zij loopt te mopperen, dan loop ik echt niet te puffen.
Als ik tegen d'r zit te praten, dan geeft ze geen antwoord. Omdat ze vindt dat ik een opmerking maak en op een opmerking hoef je dus kennelijk niet te reageren. Of ik zit een heel verhaal te houden over wat ik gedaan heb enzo, dan blijft ze gewoon lekker bezig met d'r sudoku puzzel. Ik praat echt tegen een muur ofzo.
Vorig jaar van m'n therapeut gehoord dat ik aandacht op moet eisen, ipv dat m'n zusje alle aandacht krijgt. Dus dan doe ik dat (want eerst deed ik dat weer niet volgens m'n moeder, nou ik weet niet wat zij dan doet hoor maargoed) en dan reageert zij niet eens, terwijl ze weet hoe belangrijk het is voor me dat ik even bevestiging krijg. Dat ik ook eens wat aandacht krijg. Nu weet ik wel dat zij het ook moeilijk heeft, maar dan hoef je je kind toch niet te behandelen alsof het tegen een muur praat?!
Ze doet echt alsof ze overal iets vanaf weet, dan vraag ik wat, en dan weet ze het weer niet.
Als ik niets aan het doen ben, vraagt ze me of ik niet wat moet doen. Dan vertel ik helemaal blij dat ik Turks wil gaan leren (ja ik vind dat een leuke taal
), en dan zegt ze weer; "Waarom nou weer Turks?" Jeetje lekker aardig weer.Echt en zich dan nog afvragen waarom ik bij een therapeut terecht kom. Nou omdat het thuis gewoon niet goed gaat en ik me gewoon niet prettig voel thuis misschien? En dan was het eindelijk goed met me, dan gaan ze weer vage dingen doen, en nu heb ik het idee dat ik wel weer heenkan omdat ik me echt niet geaccepteerd voel hier. Zal m'n moeder wel weer onzin vinden, maar ik merk er echt niks van.
Zo moeilijk is het toch niet om even naar je kind te luisteren die wat te vertellen heeft (en ik heb al nooit wat te vertellen omdat ik nooit iets doe)? Het is toch niet zo lastig om even dat stomme sudoku boekje weg te leggen om te dóen alsof je luistert? Het is ook vast niet zo moeilijk om enthousiast te doen als je kind iets leuk vindt?
Kennelijk voor mijn moeder wel, en als ze het niet moeilijk vindt, dan is het wel te moeilijk want ze bakt er niks van.
Voor de rest is ze trouwens heel aardig hoor, vooral tegen mn zusje en mensen die heel rot doen tegen d'r.
19 aug 2006
- meld ongepast verhaal
-
Mana
zaterdag 19 augustus 2006 22:18
Heb je het er eigenlijk wel eens met je moeder over gehad?
Als je dr nou echt vertel dat je het fijn vind om met dr te praten?
Mijn moeder is trouwens ook zo hoor, ze reageerd ook nooit op opmerkingen, alleen als ik wat vraag, heel irritant =P Maar dan zeg ik gewoon een keer heel hard: HALLO? En dan reageerd ze wel =P -
~purity
zondag 20 augustus 2006 00:03
Ja vaak zat, maar kennelijk helpt het niet. Ik zeg zovaak; hallo ik praat tegen je? En dan luistert ze 2 sec en dan vindt ze het niet boeiend genoeg ofzo en dan gaat ze weer iets anders doen. Of ze verstaat niks en zegt steeds; he!? of ze zegt niks en dan zeg ik; verstond je het wel? zegt ze iets heel anders dan wat ik zei. Best irritant. En dan gaat ze weer zeggen dat ze toch zo dom is enzo.
Ik ga dr naar een psycholoog sturen denk ik, voor dr verjaardag
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 mei 2007 Voetbal
- O 08 mei 2007 Column ( 2 )
- O 26 jan 2007 Impulsief
- O 20 jan 2007 Hoe bedoel je... ( 3 )
- O 05 jan 2007 Wie is...
- O 28 dec 2006 Winter
- O 24 dec 2006 "Goede" voornemens ( 3 )
- O 14 dec 2006 Hoezee!
- O 07 dec 2006 Vrij ( 1 )
- O 28 nov 2006 Brillenfoto! ( 6 )
- O 25 nov 2006 Bril ( 5 )
- O 09 nov 2006 Ziek
- O 04 nov 2006 Leer je collega's kennen
- O 25 okt 2006 Ouder-gen?!
- O 12 okt 2006 Blurrie ( 1 )