Moedige beslissing

Mijn oma heeft de moedigste beslissing genomen die je je maar kunt voorstellen.

Ze ziet eindelijk in dat het thuis niet meer gaat. Hoe vreselijk dit ook is.
Het leven dat ze de afgelopen maanden heeft geleefd is onmenselijk.
Stel je voor: Je hebt nog maar 20% zicht, je kunt geen tv kijken, niet puzzelen, niet naaien, niet breien,
niet koken, niet lezen eigenlijk dus helemaal niks.
Tel daarbij op: Je hart is bijna op. Je kunt nog geen 3 passen lopen zonder het benauwd te krijgen.
Doe daar nog eens bij: Je bent bij je volle verstand, je weet dat je leven op zijn einde loopt en je weet dat je de mensen van wie je zoveel houd los moet laten.....

Volgens mij zijn dit genoeg ingredienten om gek te worden.

Dit is het leven van mijn oma. Al bijna een jaar. Ze kan niet meer zelf naar de brievenbus, niet bij iemand op visite. Gewoon, helemaal niet meer de deur uit zonder rolstoel en hulp. Vreselijk!

Ze heeft 3x per week huishoudelijke hulp van de thuiszorg. 1 x per week wordt ze gedouched en worden haar medicijnen uitgezet. De rest van de tijd zit ze maar te wachten in haar hoekje op de bank. Mijn ouders en Ray en ik gaan er natuurlijk zo vaak mogelijk heen. Maar ook wij hebben ons eigen leven.

Het lukt haar gewoon niet meer om zich s'morgens te wassen. Om een kopje koffie te zetten. Dat is allemaal te veel. Ze staat heel wankel op haar benen, valt steeds om als ze opstaat, vergeet insuline te spuiten, vergeet medicijnen in te nemen, of neemt de verkeerde in.

Mijn omaatje, die altijd zo midden in het leven stond. Die over alles mee kon praten. Die kon genieten van mooie tv-programma's.

Dit is geen menswaardig leven. Ze stompt af.

Vandeweek is alle opgekropte woede eruit gekomen. Ze kon zo niet verder.
We hebben hele goeie gesprekken gehad, en het kwam uit haarzelf dat ze zich wil laten opnemen in een verpleeghuis.

Zo zwart op wit lijkt dit een gegeven.

Maar het doet pijn, zoveel pijn.

Uit je geliefde huisje weggaan, met al je fijne spulletjes, al je herrinneringen......
Wetende dat je niet meer terug zal keren.

Ik hoop dat het rust zal geven. Dat ze een plek krijgt, waar ze op haar gemak is. Dat ze uiteindelijk rust kan vinden....

Lieve oma, ik hou van je verliefd
23 apr 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Isa
Isa, vrouw, 53 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende