moeilijk hoor....

Halloo diary.

Vandaag de welbekende stoute schoenen aangetrokken. Me arbeidscontract was afgelopen...geen probleem zegt me baas die word verlengd. Ja dat snap ik maar zat daar nog een salarisverhoging aan vast? Dus toen ik vanochtend op me werk kwam...3 x diep ademhalen....en naar boven. Na over wat koetjes en kalfjes gesproken te hebben was het hoge woord eruit. Jaaaaaa zegtie moet ik nog even bekijken blablabla. Ja fuck op dacht ik later, ik wil het gewoon hebben, ik heb het vet verdient. Dus vanmiddag toen ik naar huis ging zat hij in bespreking (vond ik eigenlijk wel lekker schijterd die ik er ben) ik heb een briefje op zijn bureau gelegd dat ik het voor het einde van de week wil weten. Ik rende nog net niet zijn kantoor uit maar ik moest het gewoon doen anders leg ik me erbij neer en komt er nooit wat van. Nu ga ik natuurlijk met lood in me schoenen naar me werk morgen maar oke. Waarom is het toch zo moeilijk om dit soort dingen te doen? Ik weet dat ik er recht op heb en ik weet bijna ook wel zeker dat ze me gewoon nodig hebben klaar, dus die salarisverhoging komt er ook echt wel. En zo niet dan ben ga ik toch gewoon lekker een andere baan zoeken! Ik hou jullie op de hoogte...