lieve dagboek , ik vind het moeilijk om het hebben over pijn , verdriet , dood ,.... zo'n onderwerpen heb je veel in het leven , op school , .... waarom ik dat moeilijk vindt is ... omdat ik vroeger tot ik iets jonger was ben ik mijn vader verloren aan kanker het is voor mijn familie en mij een moeilijk onderwerp om over mijn vader te praten vooral voor mijn moeder . ik snap dat natuurlijk , maar vandaag kreeg ik een reactie van haar dat ik het niet zo veel moet hebben over mijn vader . dat kan je niet van mij vragen het is verdomme mijn vader die ik op een jonge leeftijd heb verloren logisch dat ik het elke dag over hem heb dat zou ieder kind doen ! ik heb ziels veel van mijn vader gehouden en heb ook hele emotionele momenten met hem mee gemaakt ik ben een puber die qua gezondheid veel aandacht nodig heeft , ik heb namelijk een spastische deplegie maar ja het leven is nu emaal zo verder leven dat doe ik en niet terug gaan in de tijd want ik kan het niet ongedaan maken dat had ik natuurlijk gewild maar hoe zou het leven dan zijn ? mooier of slechter ? daarom heb ik respect voor alle andere kinderen die ook zo iets hebben mee gemaakt mijn woorden : " geloof in je zelf ! " en daarmee sluit ik deze pagina af peace out !