moi..le idiot

maar vorige vriendjes waren vrij extreem in de zin van na 2 dagen zeiden ze al ik hou van je waarbij ze mij dus de stuipen op het lijf jaagden en ik het liefste giilend wilde wegrennen.
Ik had mezelf voorgenomen nooit maar dan ook nooit als eerste en zeker niet na een week te zeggen ik hou van je.
Maar de laatste dagen lag het gewoon op het puntje van me tong elke keer als ik bij hem was dacht ik ik hou van je...ik hou van je..ik hou van je..en het bleef zich maar herhalen in mijn hoofd.
Dus hij zegt tegen mij dat ie een beetje last heeft van bindingsangst etc..en wat doe ik?!!! 2 uur later net voordat ie weg wou gaan zeg ik : ik hou van je en je hoeft niks terug te zeggen echt niet maar het is wel zo...
En hij zegt niks terug.....dus ik had echt dikke schik toen die weg was kon me lach ook maar net inhouden totdat hij de deur dicht trok..
Ik was ervan overtuigd dat dit mijn karma was.
Dat nou ik een keer mocht gaan meemaken hoe het is om ik hou van je te zeggen na een week en niks terug te horen..maar later begon het toch te knagen want tjah ik begon een beetje te denken dat ik echt een idioot was en hem nooit meer zou terug zien ik dacht shit hij zou straks terugkomen naar mij nou komt ie terug naar mijn opmerking vast geen leuk vooruitzicht...
midden in de nacht na zijn werk kwam ie weer terug fluister ie heel zachtjes in me oor ik wil iets zeggen maar ik durf niet...zeg ik(dus ik heel vriendelijk als ik ben ) nee je hoeft het niet te zeggen ik wil je nergens toe dwingen..(terwijl ik ondertussen dacht G*D damn zeg het!!! ) zegt ie : ik wou het vanmiddag al zeggen...ik ook van jou.....

next morning fluistert ie in me oor Ich liebe dich...toen heb ik dus wel mooi gedaan alsof ik niks had gehoord