momenteel

hey allen,

momenteel gaat het vandaag niet helemaal lekker met me.
Ik weet gewoon niet hoe ik me moet voelen.
ik weet gewoon niet hoe ik kan rusten
of dat ik überhaupt wel rust kan zoeken.
Het is al weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb.
Omdat ik dacht dat alles goed ging en dat ik eigenlijk deze website niet meer nodig had, maar ik had het fout.
Ik merk dat ik de laatste tijd toch nog met mezelf zit en dat ik gewoon niet meer lekker in mijn vel kan zitten.
momenteel ben ik 28 uur in de week aan het werk en merk ik zelfs dat dat mij niet eens meer afleiding geeft.
ik ben constant bezig met mezelf dat ik eigenlijk vergeet dat ik ook nog een mens ben en dat ik op een geven moment gewoon niets meer aan kan.
alles word me gewoon zo veel en loopt eigenlijk de druppel over, en krijg ik soms gewoon zo een grote aanval dat ik in een dip zit en mezelf gewoon voor de trein wil gooien.
het klinkt allemaal misschien heel heftig, maar als je nu in mijn schoenen staat zou je precies het zelfde willen doen.
Mijn moeder wilde dat ze in een kliniek opgenomen werd voor mensen die problemen hebben met alcohol en ze wilde haar zelf dingen aandoen en ze wilde er gewoon niet meer zijn.
als kind zijnde raakt dat je zo er, want je kinderen moeten niet voor jou zorgen, maar jij voor je kinderen.
ik ga me dat gewoon heel erg persoonlijk aantrekken omdat je eigenlijk zo machteloos staat.
maar dat is dan niet het enige wat er aan de hand is.
verre van.
ik ben gewoon zo depri op sommige momenten en ik kan er allemaal niet meer tegen.
ik realiseer me dat ik dit jaar al 14 jaar depressief ben en dat het gewoon jaar na jaar mij niet meer verbaasd dat ik het nog steeds ben.
ik zeg niet dat ik er trots op ben en dat ik het wil blijven, geloof me ik heb zo veel psychologen gehad dat ik ze niet eens meer op een hand kan tellen.
iedere keer maar weer een nieuwe en iedere keer maar weer uitleggen wat er aan de hand is.
en toch maar weer iedere keer doorgestuurd worden omdat het een zware depressie is.
en maar weer een nieuwe iedere keer.
ik ben er zo klaar mee met mensen die zeggen 'ach ja maar het komt wel goed jij kan dat''
weet je hoe vaak ik mensen gewoon voor hun bek willen rammen die dat zeggen?
zelfs dat kan ik niet eens op een hand tellen.
ik weet niet eens wat ik met mezelf aan moet.
gewoon zo verder gaan en accepteren dat ik maar gewoon depri ben en lekker doorgaan?
of toch maar weer een nieuwe psycholoog zoeken en weer een verhaal uitleggen?

ik heb geen idee wat dit allemaal met elkaar te maken heeft maar het is allemaal niet meer logisch
ik kan er niet meer tegen
ik kan dit niet meer
ik ben moe
ik ben op.

groetjes,

DarkMess