(mooi gedicht) op weg
Op weg
Samenpakkende wolken
Mijn spiegelbeeld aan mijn zij
Me overgevend aan de cadans
Glijdt het landschap aan me voorbij
Een landschap vol herinneringen
Schaamte waar ik nooit aan wen
Dagdromend over vroeger
En wie ik uiteindelijk geworden ben
Mijn eindstation is onbekend
En ik wil het ook niet weten
Maar waar ik ooit vandaan kwam
Dat ben ik niet vergeten
Mijn keuzes overpeinzend
Streelt een regentraan het glas
Ik kan mezelf niet vergeven
Onbeschreven blad dat ik eens was
Maar terugkeren kan niet meer
Slechts vooruit op dit eenrichtingspoor
In het besef dat ik toen voor altijd
Mijn onschuld verloor
Kilometer voor kilometer
Moet ik met dit geheim leven
In eeuwige stilte gevangen
Een onherroepelijk gegeven
heel mooi gedicht,
veel liefs pink lover
pink lover, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende