mooi gedichtje

Wat was je altijd mooi
zo aangekleed in je goede pak
En nu sta je daar
misschien wel niet zo erg op je gemak
Al je kleren liggen nu verspreid over de grond
En maken de vloer
gekleurd rommelig en bont
En daar in het midden
sta jij zo naakt en zo kaal
Maar je naaktheid en je kleuren
vormen samen een mooi verhaal.


En als ik dan zachtjes mijn handen
over je lichaam laat
strijken
Bedenk ik dat je zelfs zonder kleren
prachtig bent om naar te kijken
Zo sterk en stoer
zoals je nu voor me staat.
Jij die altijd geduldig luistert
als ik mijn problemen met je bepraat
Jou zal ik nooit vergeten
En alles aan je is vertrouwd
Zo groot en krachtig als je bent gebouwd
Bij jou zwijmelde ik vaak
in een wondermooie droom
Jij mijn mooie prachtige eikenboom..