Mooi weggeven

Ik heb zoveel moois te geven. Voorheen heb ik, de persoon die ik liefde gaf, geidealiseerd en altijd ben ik ervan uitgegaan dat hij ook in staat was de liefde te laten opbloeien en bloeien en bloeien, zelfs wanneer de herfst en de winter was gevallen om de zon te zijn die alles weer opnieuw laat opbloeien...

Ik ben nu in een situatie, waarbij ik voel dat ik heel veel liefde wil gaan geven, maar dit is onrealistisch. Deze keer ben ik vermoeid en uitgeput door eerdere relaties en de investering is onzinnig en onrealistisch groot. Het is iets wat ik los moet laten.

Los laten...
Iets wat ik niet gewend ben te doen. Ik ga door met proberen, totdat ik uitgeput ben. Nu ben ik al voordat het begonnen is uitgeput. Er valt trouwens niets te proberen, behalve dan los laten... Ik wordt door god zo erg geholpen, dit moet juist makkelijk zijn..

Maar ik voel alleen maar teleurstelling. De teleurstelling dat ik een heel mooi proces niet met hem ga meemaken, een speciale band. Maar misschien ben ik nog wel het meest in mezelf teleurgesteld dat ik dit voorgaande als een teleurstelling zie, terwijl dit niks met hem te maken heeft en alles met mij en dat ik ondanks deze kennis het nog durf te projecteren op hem!!!!!!!!!!!!!!!!
Zo bewust van mezelf, maar dan toch net niet, of te stom om het te aanvaarden...